Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nadzieja- co zrozumiałam o wiele za późno- to obezwładniająca trucizna, która powoduje, że zamieramy w bezruchu.

W obliczu śmierci nadzieja nie zważa na jakąkolwiek wiedzę i sięga aż do nieba.

Nadziei nie da się nadać terminu. Ona cały czas dąży przed siebie.

Nadzieja zwycięża nad wiedzą.

Czy można przygotować się na śmierć? Na ten niepodlegający dyskusji moment, na tę ostateczność, wraz z którą zatrzaskują się drzwi i kiedy nie można już cofnąć żadnego nieprzemyślanego słowa ani dodać żadnych przeprosin?

Zostaw mu jego wódkę. On chce tylko zapomnieć.