Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sam nie wiem, od zawsze byłem samotnikiem żyjącym we własnym świecie. Bardzo trudno jest mi z kimś rozmawiać, przyjaźnić się. Denerwuje mnie zbytni hałas czy dotyk innych ludzi, dlatego przed tym uciekam. Nie mam przyjaciół, większość wytyka mnie palcami, nazywając gburowatym dziwakiem albo cudacznym stworzeniem. Chciałabym być jak wszyscy, ale boje się. Żyje w świecie stworzonym przez samego siebie, odcięty od reszty i raczej… […] jest mi tak lepiej, choć słowa oraz liczne uwagi niektórych osób naprawdę bolą. Oni nie wiedzą, co czuje. W sumie to ja sam nie wiem, dlaczego tak jest, czemu nie jestem jak każdy.

(...) może będzie łatwiej zrozumieć, wytłumaczyć, przekazać i przede wszystkim samemu sobie odpowiedzieć reflektując się w zaciszu własnego sumienia...

(...) łatwiej będzie zrozumieć oraz przekazać i wytłumaczyć małemu jeszcze człowieczkowi ważne sprawy, wpajając tym samym wartości życia...

Codzienność uczy nas dokonywania wyboru, jesteśmy nauczycielami dla samych siebie oraz drugiego, młodego, dopiero co kształtującego swoją osobowość człowieka – jesteśmy nauczycielami wartości i życia.

A my, dorośli, czy jesteśmy w stanie popatrzeć czasami na „inność” przez pryzmat choroby, która manipuluje życiem tych wyjątkowych osób? Czy staramy się ich poznać, zrozumieć, pomóc wywołać uśmiech na twarzy i radość w oczach? Czy chcemy dostrzec niepowtarzalność, która nas otacza i nie pytając o zgodę, wtapia się w naszą codzienność? Czy w pewnych sytuacjach potrafimy popatrzeć na życie oczyma dziecięcej wyobraźni?

Pamiętajmy, że większe obawy tkwią w sercach takich wyjątkowych osób. Przed nimi całe życie walki o normalność, akceptację drugiej osoby. Droga przed nimi jest ciężka, wiele na niej przeszkód i tylko od nas zależy, jak ogromnymi
kamieniami będzie ta droga wybrukowana. Starajmy się przełamywać stereotypy, nie bójmy się „inności”, a jeśli już dopadnie nas trwoga przed tym, co obce, spróbujmy chociaż to poznać. Nasze istnienie tylko pozornie wygląda na łatwiejsze, ale w rzeczywistości to my jesteśmy odpowiedzialni za jutro, za to, jak będzie wyglądać nasza przyszłość.