Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnim wspaniałym gestem ciała umieramy.

(...) los jednak postanowił, że będzie śliczna i kaleka, i w ten sposób zawarł w niej zakodowane przesłanie, którego nikt na razie nie zdołał odczytać.

Byliśmy tacy samotni, że nawet przelatujący sokół stanowił towarzystwo (...).

Trzy lata spędziłam na pampie. Nasz sąsiad mieszkał o dwa dni jazdy na koniu. Raz na miesiąc ksiądz przywoził nam Eucharystię. Raz na rok wyruszaliśmy w podróż do Buenos Aires, żeby uczestniczyć w otwarciu nowego sezonu operowego. Ale ani razu nie dotarliśmy na czas. Leżało dalej, niż przypuszczaliśmy.