Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogę być sobą, pełną wad, jak zakurzona i niedoskonała podłoga mojego pokoju. Mogę być wystraszona i dziwna. Mogę gadać, co mi ślina na język przyniesie albo nic nie mówić. Jeśli Observi czegokolwiek mnie nauczyła, to tego, że nawet sobie nie wyobrażam, ilu jest ludzi podobnych do mnie. Mogę być sobą w każdym wydaniu i nigdy nie będę sama.

Dobrze jest myśleć o innych. Pamiętaj jednak, że musisz też myśleć o sobie!

Tak bardzo skupiam się nad chronieniem się przed bólem, że nie mam pojęcia, jak reagować na życzliwość.

Jeśli wygrywam, to nie z Liptonem. Dziś, po raz pierwszy w życiu, wygrywam ze strachem, że istnieję – że zajmuję przestrzeń, wchodzę w drogę, mylę się, jestem głupia, żałosna i gorsza od wszystkich. Że jestem obiektem drwin. W końcu wygrywam ze sobą.

Strach przed wyśmianiem zajmuje pierwsze miejsce na mojej liście. Odkąd sięgam pamięcią, zanudzam ludzi, bo jestem przerażona, że mnie wyśmieją.

Nigdy nie myl odwagi z niezdolnością do odczuwania lęku. (...) Kiedy stawiasz czoło swoim lękom, żeby zrobić to, co należy, jesteś odważna.

Nadal znajduję się na dnie wąwozu, jednak nie chcę już leżeć na ostrych skałach i cierpieć. Chcę się wydostać.

Wybacz, wybacz, wybacz. Każdy przeprasza, ale nikt niczego nie robi.

Powinno mnie cieszyć, że Jenna poznaje nowych ludzi, nawiązuje przyjaźnie. Chyba jestem okropnym człowiekiem, skoro tego nie chcę, ale dostrzegam tylko, jak szybko i bezproblemowo poradziła sobie beze mnie.

PEWNIE, ŻE TO JEST W MOJEJ GŁOWIE! Bo gdzie ma być?

Wszyscy ci ludzie zasługują na uwagę, ale wiem, jaka bywa przerażająca, gdy się jej nie chce.

Mogłaś się tylko wspinać i tak się stało. Ale kiedy zaczyna się od samej góry... (...) ...można tylko spaść. I każdy czeka, aż się potkniesz, żeby się na ciebie rzucić.

Wszystko się rozpadnie, jeśli nie zdołam zrzucić części ciężaru, który mnie przygniata.

-Nie trzeba mnie naprawiać - mówię - Musisz po prostu zaakceptować mnie taką, jaką jestem. Musisz zrozumieć.

Nie mam powodu czuć do nich niechęci, a jednak ją czuję. Są idealni. Są wszystkim, czym ja nie jestem.

Jednak świadomość, że ktoś blisko jest równie samotny jak ja, sprawia, że czuję się mniej osamotniona.