Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Teraz w przestrzeni nie było już ani jednego z moich znaków. Mógłbym więc przystąpić do narysowania nowego, ale teraz wiedziałem już, że znaki służą także do wydawania sądu o tym, kto je robi, i że w ciągu roku galaktycznego upodobania i idee mają czas gruntownie się zmienić, a sposób patrzenia na znaki dawniejsze zależy od tego, co przychodzi po nich, jednym słowem bałem się, że to, co mi się teraz wydaje znakiem doskonałym, za dwieście czy sześćset milionów lat marne o mnie wyda świadectwo.

Otóż mówiąc"miasto" ma się na myśli figury poniekąd regularne, o kątach prostych i proporcjach symetrycznych, podczas gdy właściwie powinniśmy sobie stale uświadamiać, że przestrzeń spowija każdy pień wiśni, każdy liść, każdą gałązkę poruszaną wiatrem, każdy ząbek na krawędzi liścia i kształtuje się zgodnie z unerwieniem liścia, z siateczką żyłek w jego wnętrzu, z otworami, jakie w nich drążą bezustanne strzały światła - wszystko to odbija się na zasadzie negatywu w kluchowatej masie pustki i nie ma takiej rzeczy, która nie pozostawiłaby w niej odcisku swego kształtu, każdego możliwego odcisku każdej możliwej rzeczy, a zarazem śladu przekształceń, jakie się bezustannie dokonują, tak że każda brodawka wyrastająca na nosie jakiegoś kalifa, każda bańka mydlana, która osiadła na piersi praczki, zmieniają ogólny kształt przestrzeni we wszystkich jej wymiarach.