Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli mamy być razem, to w pełni. (...) Nie znoszę, gdy zamykasz się w sobie i udajesz, że nic się nie dzieje, nawet kiedy pytam. To mnie doprowadza do szału! Chcę wiedzieć co myślisz i co czujesz. Jeżeli nie potrafisz, to nie wiem, co mamy robić. Może to nie ma sensu.

Bywa, że czas na chwilę stanie
I zdarzy się niespodziewanie
Świat zmienia się nieubłaganie
Nic już nie będzie takie samo.
Nie, nic już nie będzie takie samo.
Nic."

Poranne światło wibrowało w pokoju jak kurz, jak nieznośne przypomnienie o dniu, który był przed nią. Cały długi dzień. Całe życie.

Nie słyszysz, gdy przestaję płakać, i nie rozumiesz, co mi jest, nie widzisz, gdy już nie oddycham, kiedy odchodzę, nie widzisz też.

- Mam wrażenie, że trudno Ci oddychać.
- Tak.
- Czy stało się coś szczególnego?
- Nie.
- Nie?
- Nie. Jest tak, jakby słońce było za chmurami, kolory znikły i wszystko stało się czarno-białe, w odcieniach szarości. Nic nie ma znaczenia, kiedy to tak wygląda, i jest to cholernie nieprzyjemne. Nie wiem jak dam radę z tym żyć.

- Zakochanie jest okropne.
- Okropne?
- To tak, jakby mieć wielką dziurę w sercu, ranę, która się nie goi.

- Czy myślisz o odebraniu sobie życia?
- Na to pytanie nie da się odpowiedzieć.
- To znaczy?
- Cokolwiek powiem, będzie to kłamstwo. Jeśli powiem "nie", będzie to bezwzględne kłamstwo. Oczywiście, że od czasu do czasu myślę o samobójstwie. Ale jeśli powiem "tak", też skłamię. Bo gdybym naprawdę, naprawdę chciał się zabić, nie siedziałbym tutaj, prawda? Wtedy po prostu poszedłbym się utopić.
- Wydaje mi się, że dużo o tym myślisz.
- Dosyć.

Jeśli nie mogę zdobyć cię
Nikt ciebie nie zobaczy
Jeśli nie mogę ciebie mieć
Ty także mnie utracisz

Jakie to smutne, jacy samotni jesteśmy wszyscy ze swoim życiem, ze swoją udręką. Jak mało człowiek wie i jak mało może i ma odwagę zrobić.

Czasami bywa tak, że ten, kto nigdy nie chciał być szefem, ma największe predyspozycje do kierowania ludźmi.

...możliwe, że ty sama wiesz, co się dzieje w Twojej głowie, ale komuś z zewnątrz naprawdę bardzo trudno to zrozumieć.

Nie słyszał ćwierkających ptaków, nie myślał, jak miękka jest ścieżka, nie widział panoramy miasta i gór za nim, jasnoniebieskich na tle wieczornego nieba. Nic nie widział, biegł tylko na oślep wzdłuż grani.
Co zrobił źle?

... przy twoim bladym ramieniu, przez zamarzniętą szybę słońce przenika jak wróżka na twoje włosy rozsypane na poduszce. Gdybyś nie spała, dałbym ci wszystko, czego nigdy nie daję. Ale daję ci swój poranek, daję ci swój dzień.