Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie nie zawsze jest barwne, zmienne i pełne przypraw. Czasem trzeba się rozsmakować w mdłej monotonni.

Facet jest jak sylwester. Przez chwilę było fajnie, ale rano zostaną po nim tylko resztki po petardach i kac gigant.

Trzeba uważać z marzeniami, bo mogą się spełnić".

-(...) sama jak być chciała być kochana?
- Jak Mercedes (...)
- Chodzi ci o to, że faceci mają bzika na punkcie dobrych aut? Dbają o nie, pucują, ozdabiają, chwalą się nimi, a ich poczucie męskości wzrasta proporcjonalnie do liczby cylindrów czy co tam w samochodzie najważniejsze, tak? O to ci chodziło? To chyba ferrari lepsze od mercedesa? Albo rolls-royce?
(...)
- Chyba rzeczywiście tak bym chciała. Chociaż chodziło o moją bratową. Ma na imię Mercedes.

Oddać komuś jedną z ukochanych książek to jakby dać cząstkę siebie.

Kobieta jest jak cień. Im bardziej ją gonisz, tym szybciej ucieka, ale i tak zawsze jest przy tobie".

Kiedy kogoś kochasz, jesteś jak stworzyciel świata, na cokolwiek spojrzysz, nabiera to kształtu, napełnia się barwą, światłem".

- Błędów nie robi tylko ten, kto nic nie robi. Życie byłoby strasznie nudne, gdybyśmy zawsze postępowali jak należy, nie uważasz?
- Ale za wszystko trzeba potem zapłacić.
- Owszem. Te rachunki mogą się z czasem okazać najfajniejszą rzeczą, jaka człowieka spotkała w życiu, wiesz?

Z drugim człowiekiem - tłumaczyła im - jest się dlatego, że się c h c e. Tyle! I nie ma to nic wspólnego z twoją rzeczywistą wartością. [...] Nie da się zasłużyć na miłość, nie da się samemu spowodować, by ktoś z nami był. No, może na krótko.

Odważyłam się być szczęśliwa mimo... no, mimo tego wszystkiego... - Głos jej lekko zadrżał. - Pierwszy raz w życiu podejmuję... tak, to chyba to słowo: 'w y s i ł e k bycia szczęśliwą'. Odkryłam, że szczęście to decyzja, a nie coś, co przypadkiem wpada nam w ręce. Akt woli, rozumiesz?

Nie martw się kundlu. Prędzej czy później ktoś cię weźmie. Będziesz mu wiernie służył, bo inaczej nie umiesz, a jak cię wykopie będziesz tęsknił. Takie życie!

[...] tylu ludzi jest nieodpowiedzialnych, złych, zwyczajnie głupich [...].

Kiedy kogoś kochasz, jesteś jak stworzyciel dla świata, na cokolwiek spojrzysz, nabiera to kształtu, napełnia się barwą, światłem. Powietrze przytula się do ciebie, choćby był mróz, a ty masz w sobie tyle radości, że musisz ją rozdawać wokoło, bo się w tobie nie mieści.
Kiedy miłość odchodzi, stajesz się sierotą. Całe piękno znika z tego świata. Nie ma krajobrazu, który by cię pocieszył, ani takiego lata, które by cię ogrzało. A czasem i Boga nie ma, gdyż Bóg rodzi się później, gdy długo cierpimy samotni.