Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Im gorsza burza, tym zuchwalej rankiem świeci słońce.

(...) nikt nie może być kimś innym, niż w rzeczywistości jest. Nawet jeśli bardzo stara się udawać.

Nie każdy musi pragnąć wielkości [...]. W zwyczajnym życiu też jest wiele piękna, jeśli jest ono świadomym wyborem.

Nie da się oszukać losu. Tylko prawda może zbudować spokojne szczęście. Oszustwo, nawet jeśli bardzo dobrze ukryte, emanuje złą energią i przenika wszystko. Każde działanie, myśl i czyn. Nie pozwala o sobie zapomnieć.

Nie każdy wybiera podobną ścieżkę życia, niektórym pisany jest inny los.

Jeśli się pozna smak prawdziwej miłości, człowiek nie jest w stanie opychać się produktami zastępczymi. Choćby nawet doznał tego szczerego uczucia tylko przez chwilę, będzie do niego tęsknił i całe życie go szukał.

Płomienie ludzkiego życia nie palą się jednakowo. Jedne są równe, inne zaledwie się tlą przez lata, ale bywają takie, które wcześnie płoną wielkim ogniem, by szybko zgasnąć.

(...) miłość nie rządzi się żelaznymi prawami. Ziarnko pada i kiełkuje w przypadkowych czasem miejscach.

Doskonałe plany mają jednak zasadniczą wadę. Zawsze jest w nich luka. I o ile w pomysłach słabych twórca jest czujny, bo wie, że w każdej chwili coś może się posypać, o tyle w planach doskonałych pycha zajmuje miejsce rozsądku. Przesłania oczy, maci zdolność rozumowania. Sprawia, ze człowiek skupia się na szczegółach tak bardzo, że nie dostrzega spraw najważniejszych.

Za dużo wiem. To problem. Kiedyś wiedziałem mniej i to był piękny, bardzo wygodny czas w moim życiu.

Jeśli zaczeło się czytać ksiązkę, to żeby móc wyrobić sobie opinie trzeba ją skończyć. Ona zaledwie spojrzała na dedykację. To było zbyt mało...

Na starość bardziej ceni się czas. Szkoda go na gadanie o niczym.

Już dawno się przekonała, że brak wiedzy często idzie w parze z wielkimi tytułami.