Jesteśmy społecznością, która kocha książki

On zakochał się w niej od razu, ona zakochała się najpierw w jego wierszach, bo każda kobieta, zanim pokocha mężczyznę, zakochuje się najpierw w tym, co on mówi, pisze albo robi.

Na pewno było tam ładnie i ciekawie, ale kiedy człowiek jest taki zupełnie sam, to czuje się nieszczęśliwy nawet w najpiękniejszym miejscu na ziemi. Powiedziałabym nawet, że im gdzieś jest ładniej, tym więcej dokucza samotność.

Największe kłopoty ma się zawsze z sobą samym i dopóki człowiek się z tym sam nie rozprawi, nie da sobie rady z innymi.

Jest mnóstwo rzeczy, których nie wiem i o których nigdy się nie dowiem, Jest jednak kilka takich, o których wiem. Wiem z całą pewnością, że życie jest wart, aby je przeżyć, świat jest wart tego, by go oglądać. Wiem też także, że związki łączące ludzi, takie jak przyjaźń, miłość, lojalność, przywiązanie, pamięć, są ich największym dobrem.
Na ogół mało kto odczuwa zwykły urok codzienności, tę urodę życia zawarte prawie w każdym dniu..... a przecież coś takiego jak uroda życia istnieje naprawdę i nie zależy tylko od warunków w jakich się żyje, ale również od tego, co się myśli.
Człowiek przeładowany jest od dziecka wieloma wiadomościami, różnego rodzaju informacjami meblowany jest jego mózg. A kto się zajmuje jego edukacją umysłową? Przecież to jest dziedzina, która ostatecznie rozstrzyga będzie o tym, czy człowiek czuje się szczęśliwy czy nieszczęśliwy.
To jest właśnie rola literatury.

(...) żyjemy w takiej epoce,kiedy to po raz pierwszy w dziejach cywilizacji wzorem do naśladowania w sposobie bycia,w modzie,uczesaniu,gustach nie są ludzie pełni doświadczenia,smaku i mądrości lecz nastolatki.Kiedy byłam nastolatką,robiłyśmy wszystko,żeby wyglądać tak,jak nasze mamy,a dzisiaj nasze mamy robią wszystko,żeby wyglądać jak nastolatki.

Myślałam, że są ludzie w naszym życiu, których obecności nie zauważa się niemal, a dopiero ich nieobecność odczuwa się bardzo.

Zdarzają się niekiedy wyjątkowe przypadki podobne do przygody, jaka spotkała dzielnego rycerza z bajki, który wyzwolił piękną królewnę zwyciężając smoka, ożenił się z nią a po kilku latach pożycia zaczął się zastanawiać, czy przypadkiem nie popełnił w zapale walki omyłki, nie zabił królewny i nie ożenił się ze smokiem. Taka rzecz jest możliwa, bo nikt nie jest niemylny i każdemu może się zdarzyć zrobienie głupstwa, zwłaszcza kiedy nie ma czasu dobrze się wszystkiemu przypatrzeć.

Babki są bardzo ważne.Powiedziałabym,że należą do naszego dzieciństwa w stopniu o wiele większym niż matki.Są po prostu naszą własnością.Matka ma jeszcze wówczas pełnię własnego życia,masę spraw odległych i obcych światu dziecka.Jest zajęta nie ma czasu.Babcia ma zawsze bardzo dużo czasu,mieści się cała w świecie dziecka,a może nawet jej własny świat staje się coraz bliższy światu dziecka?Myślę,że tak naprawdę traci się dzieciństwo wtedy,kiedy traci się babkę.

wiadomo, że w bezsensownych sytuacjach ustępuje zawsze mądrzejszy.

orchidea jest kwiatem, który ma podobno nieskończoną ilość odmian i barw.

serca staruszek pełne są kwiatów, które nigdy nie więdną i zawsze są świeże, jakby je przed chwilą zerwano.

Niektórym się zdaje,że są o wiele bardziej potrzebni ludziom starym niż starzy im. Moim zdaniem jest akurat odwrotnie i ludzie starzy są nam wszystkim coraz bardziej potrzebni,bo to właśnie oni wiążą nas i łączą z przeszłością,której nie pamiętamy,bo pamiętać nie możemy.Przez samo swoje istnienie przedłużają nas w przeszłości,tak jak nasze dzieci przedłużą nas w przyszłości.

Tak się zawsze kończy, kiedy ktoś podchodzi do sprawy formalistycznie, bez wnikania w jej głębszy sens.

Lefebvre słyszał w niej nieomal leciutki szum krwi bijącej jak źródło, łączącej się w sercach, wzbierającej w rzekę czerwoną.