Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie bez przerwy zdradzają. Zawsze z egoistycznych i prymitywnych przyczyn. Tylko nasze uzasadnienia są skomplikowane.

Dzielenie się tajemnicą zawsze wydaje się wspaniałe, ale potem staje się ciężarem. Mdlącą świadomością, że coś zostało uwolnione i nie można tego schwytać, a ktoś inny zyskał władzę nad twoją przyszłością. Dlatego nie znoszę tajemnic. Zawsze wychodzą na jaw.

Bardzo ją lubię. Silna, ciepła, zabawna.
I tak łatwo nią manipulować.

Nigdy nie wiemy, co się kryje za fasadą.

Wielkie marzenia, małe życie.

Podobno, jeśli kogoś kochasz, musisz go uwolnić. No, więc wreszcie oddaję mu wolność.

Tajemnice, tajemnice, tajemnice. Ludzie są ich pełni po brzegi, trzeba się im tylko uważnie przyjrzeć.

Czasem miłość jest tak potężna, że zmiata wszystko, co staje jej na drodze.

Uwierzyła, że ich miłość stanie się solidnym fundamentem przyszłości.

Drogi prawdziwej miłości nigdy nie są proste.

Drogi prawdziwej miłości nigdy nie są proste. Wiem o tym lepiej od innych. Ale i tak wierzę w nią, naprawdę, mimo wszystko. Czasem prawdziwa miłość potrzebuje pomocy. A ja zawsze potrafię ją zapewnić.

Nie wiem, jak długo tu siedzę. Słucham upływu sekund, nie śledzę minut ani godzin. Jakby mnie zniosło na mieliznę życia. Nikt mnie nie potrzebuje. Już prawie po wszystkim, a mnie zostały tylko smutek i pustka.

Żeby w coś uwierzyć,musisz to przeżyć.Musisz ubrudzić sobie błotem dłonie i mieć ziemię pod paznokciami.Musisz ryć w poszukiwaniu prawdy.

Przeszłość jest równie ulotna, jak przyszłość - wszystko to złudzenia.

Wie, że jestem dumna i zdolna do tego, żeby zaszkodzić sobie tą dumą.

Zerka na mnie z ukosa, najeżony, smutny, pijany. Wspaniały. Dokładnie taki mężczyzna, którego chce się uzdrowić. Taki mężczyzna, o którym marzysz, żeby uzdrowił ciebie.

Nie pamiętam już, jak smakuje szczęście. Tak długo wszystko kręciło się wokół szczęścia Davida - [..] - że moje dobro przestało być w tym wszystkim ważne.

- Może jesteśmy. Może wydarzy się apokalipsa.
- Byle tylko nie apokalipsa zombi - prycha Rob. - Ludzie są tępi już za życia.

Ludzie powinni się nawzajem rozśmieszać. To ich łączy, cokolwiek się wydarzy.

Ta przelotna chwila niby-bliskości przeminęła i pewnie tak będzie najlepiej. Musze się wziąć w garść. Cokolwiek to jest, nie przetrwa, a ja nie chcę się przywiązywać. To tylko pożądanie. Przejdzie mi. Nie może się przerodzić w nic poważniejszego, nie pozwolę na to. Ale moje postanowienia brzmią pusto. Serce zbyt szybko mi bije, żeby mogły być prawdziwe.

Miłość umiera powoli, wiesz? - [...] - Moja miłość umierała latami.

Wszyscy mają tajemnice, Lou. I wszyscy powinni je mieć. Nigdy nie poznasz do końca drugiej osoby. Oszalejesz, jeśli będziesz do tego dążyć.

Wyobrażałam sobie, że ich życie to idylla, ale teraz, zobaczywszy ten piękny dom, nie zazdroszczę im. Nie zazdroszczę nawet Adele, takiej pięknej i eleganckiej. Szczerze. Jej dom wygląda jak złota klatka.