Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W życiu najczęstsze są dwie sytuacje: albo coś spieprzyłeś, albo ktoś kazał ci spieprzać.

Linia karku mężczyzny może zmienić twoje życie. Sposób, w jaki grzebie w kieszeniach, szukając drobnych, może sprawić, że zaskrzeczy ci serce, a dłonie zziębną. To, jak dotyka twojego łokcia albo nie zapiętego guzika na mankiecie swojej koszuli, jest demonem, którego wypuścił, nawet o tym nie wiedząc, i który natychmiast cię opętuje.

Jeśli się uśmiechniesz, mogę oddychać; jeśli się roześmiejesz, mam dość pokarmu, aby przetrwać następne kilka dni.

Myślisz, że zło nas szuka? Wręcz przeciwnie. Gonimy je, aż nas złapie.

W trzymaniu się z dziewczyną za ręce najpiękniejsze jest to, że po chwili zapominasz, która ręka jest twoja. Zapominasz, że są dwie, nie jedna.

Są dwie rzeczy, które nigdy nie dają nam spokoju: miłość i rozczarowanie. Nie możemy ich wyłączyć jak wentylatora ani skierować podmuchu w bok.

Może wszystkie smoki w naszym życiu są księżniczkami, które czekają, abyśmy choć raz postąpili pięknie i odważnie. Może wszystko, co nas przeraża, jest w swej najgłębszej istocie czymś bezradnym, pragnącym naszej miłości.

Pragnienie bycia bezpiecznym i kochanym nie jest tchórzostwem. My byśmy się kochali, Weber, ale nie zapewnilibyśmy sobie bezpieczeństwa. Huśtalibyśmy się na trapezach bez asekuracji. To może być dobre, gdy jesteś młody i nie masz nic do stracenia, oprócz swego serca, ale gdy jesteś starszy i wiesz, że twoje serce to fragment całości, wycofujesz się, bo wolisz mieć rodzinę, niż gwiazdkę z nieba. Wolę leżeć na ziemi i patrzeć na gwiazdy, niż próbować do nich dotrzeć, mając niewielką szansę, że mi się uda.

Śmierć ukochanej osoby okrada nas z niezbędnego wewnętrznego ciepła.

Miłość jest tyranem, wiesz? Nie da się jej uniknąć ani utrzymać na dystans. Przybywa albo wraca, albo też zstępuje, wszystko jedno, i właściwie możemy tylko podnieść ręce do góry i być dobrej myśli,prawda?

Czas obgaduje nas za naszymi plecami. Na pozór przyjacielski i logiczny, zawsze bez wahania daje z siebie więcej. Ale gdy nie patrzymy, kradnie nasze życie i tym skradzionym kawałkom mówi o nas źle.

[...] zawsze istnieje możliwość pomyłki co do ludzi, których kochamy. To najgorszy błąd, jaki można popełnić.

Związki powstające koło trzydziestki mają wymiar, który nie istniał, gdy byłeś młodszy. Oprócz tego, że więcej wiesz, jesteś też bardziej wdzięczny za rzeczy dobre i bardziej pobłażliwy dla złych. Coś, co jako dwudziestolatka doprowadzało cie do szału, dziesięć lat później jest tylko okruszkiem, małą plamką. Da się wyczyścić. Da się zignorować, jeśli tylko marynarka dobrze leży i dobrze się w niej czujesz.

Istnieją ludzie, którzy nie są świętymi, ale niemal nieświadomie usuwają się w cień tych, których kochają. Nie robią tego przez poświęcenie ani dla zasługi, lecz po prostu z miłości. Tym bardziej rozrzewniające jest ich zdziwienie, gdy ta miłość lub troska zostają choć w części odwzajemnione. Nie sądzę, by czuli się niegodni zainteresowania bliźnich; są jedynie zaskoczeni, że ktoś pomyślał o tym, by się im zrewanżować. Większość altruistów zawsze zdumiewa (i wzrusza) wielkoduszność, jaka ich spotyka ze strony innych ludzi.

Gdyby życie miało sens, ludzie albo zachowywaliby się dużo lepiej, albo chodzili przerażeni z powodu złych rzeczy, które codziennie robią.
Chcemy, aby coś miało sens, tylko wtedy, gdy jest nam to na rękę. Poza tym ciekawiej jest nie wiedzieć, co się stanie. Może wyrzucisz reszkę, może orła. Ludzie postępują źle i uchodzi im to na sucho. Obrywają niewłaściwe osoby.

Zawsze byłaś dla mnie spokojem i czułością szeptu. Kocham cię.

Miłość jest śmiercią: śmiercią odrębności, śmiercią dystansu, śmiercią czasu.

Są na świecie miejsca, w których zakochujemy się z pasją i energią, rezerwowanymi zwykle dla wielkiej miłości. Widzimy to od pierwszej chwili i wiemy, że nasze uczucie będzie zdrowe i trwałe. Jeśli dopisze nam szczęście, przebywanie tam teraz wzbogaci nasze dalsze życie.

Ilekroć spełnia się twoje marzenie, postępujesz jeden krok w stronę Boga. Ale im bliżej jesteś, tym lepiej Go widzisz, i może się okazać, że jest zupełnie inny, niż sobie wyobrażałeś.

(...) Chcieli się razem zestarzeć, a jest to jedyny prawdziwy dowód wielkiej miłości.

Rozejrzyj się, a zobaczysz, jak sceptycznie patrzy większość oczu, ile ust zaciska się twardo w „bezwzględne nie!”, nim zdążysz cokolwiek powiedzieć.

Ucieczka bywa kosztowna, ale czasem jest bardziej potrzebna niż oddech.

Świat niczego od Ciebie nie potrzebuje, ale Ty musisz mu coś dać. Dlatego żyjesz. Jeśli się teraz zabijesz - niczym się nie różnisz od miliardów innych czaszek, które leżą pod ziemią.Jeśli dasz coś światu, nawet coś nietrwałego - wygrasz

Robienie wielu rzeczy dobrze, nie zawsze wychodzi człowiekowi na korzyść.

Archeologia serca to jedyna ważna nauka.

Stając w obliczu cudu, zwykle kłamiemy albo się zamykamy. Musimy. Rzeczy niemożliwe wymagają przynajmniej krótkiego milczenia.

Czy nie byłoby nam łatwiej, gdybyśmy zawsze postępowali w taki sposób? Rozpoznajesz, że coś jest złe lub niemoralne, natychmiast to odrzucasz i przestajesz o tym myśleć. Proste, praktyczne, oszczędzające czas. Byłoby łatwiej, ale życie woli kolor od czerni i bieli.

Może tym właśnie jest miłość - pragnieniem, by ktoś inny zwrócił ci ciebie wzmocnionego przez jego wizje, opatrzonego w jego scenariusz.

Stworzyłem sztukę, ale przy swych narodzinach wybuchła takim wrzaskiem, że obudziły się wszystkie trolle w jaskini. Teraz wychodzą i są szalone. Jezu, jakie szalone!

Kiedy ludzie przekraczają granice miłości? Czy budzimy się pewnego ranka nie tylko z jej smakiem na języku, lecz także z pewnością, że dobre chęci i odrobina wysiłku wystarczą, by go zachować?
Phil ujął to inaczej. Według niego w pewnej zdumiewającej chwili człowiek otwiera usta i, z pierwszym niespodziewanym słowem, uświadamia sobie, że włada całkowicie nowym językiem, którego wcześniej nie znał.