Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje ciało dość już miało bólu, a moje dusze wiły się, skacząc sobie do oczu.

W ogóle piękno bijące z jej twarzy nie było zwykłym pięknem ładnej dziewczyny, którego wzorce powielają okładki czasopism i reklamy ekskluzywnej samochodów. Było to piękno w jakiś sposób abstrakcyjny pierwotne, naturalne, wypełnione mieszaniną dumy, powabu i dzikości.

Byłem zmęczony jak Czomolungma; jak łóżko w domu publicznym i jak przejazd kolejowy. Jeszcze jakieś porównanie, psiakrew? Jak język angielski dla początkujących. Jak toster.

(...) nienazwane wspomnienia warte są tyle, co ślad snu. Tylko te nazwane mają moc i potrafią istnieć - to znaczy trwać, zajmując miejsce w czasie, i żyć, zajmując miejsce w świadomości.

Na parę chwil przed świtem świat zostaje zawieszony w przestrzeni poza strumieniem czasu. Nawet miejsca przestają być miejscami samymi w sonie, stając się niezwykle obszernymi pojęciami, jak obrazy ze snu. (...) Nie jest to sprzyjająca chwila normalnego człowieka; może dlatego tak ją sobie upodobali poeci. W tym właśnie czasie statystycznie popełnia się najwięcej samobójstw. Nawiasem mówiąc, dotyczy to również statystycznej większości porodów.

Moc muzyki jest ogromna i pozwala czasem przekraczać znane horyzonty pojęć, ale w zasadzie nigdy nie ujawnia się w całej pełni.

Są dwa rodzaje pamięci. Taki, który bierze się ze sobą wszędzie, i taki, który się zostawia.