Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- To nasz kot - mówiła żona, choć dobrze wiedziała, że Chibi nie należy do nas. Myślała o niej jak o podarunku z jakiejś odległej krainy. Jak o upominku, który spadł z nieba.

Skąd bierze się to pragnienie serca, by stanąć w miejscu, w którym spoczywa ciało zmarłego? Może to chęć, by - gdy już upewnimy się, że ten, którego straciliśmy, był nam drogi i nikt nam go nie zastąpi - połączyć się z nim w innym wymiarze.

Czy jednak w przypadku żywych stworzeń jakiś ruch, taki jak skręt w pewną uliczkę czy też wejście do któregoś z domów przez szczelinę w drzwiach, nie ma także sam w sobie mocy tworzenia małej rzeki? Kiedy takie ruchy są powtarzane każdego dnia , powstaje jeden nurt. Nawet jeśli jest to w danym miejscu wąski strumień, to przecież - jako strumień - może się gdzieś łączyć z wielką rzeką.

Dla ludzi szlachetnych jest nie do pomyślenia, by torować sobie drogę w życiu, równocześnie spychając z niej innych.

Miałem w zwyczaju leżeć na wiklinowej macie rozciągniętej na podłodze z rękami założonymi pod głową i czekać na zmianę światła.

Dla ludzi szlachetnych jest nie do pomyślenia, by torować sobie drogę w życiu, równocześnie spychając z niej innych. Wygląda jednak na to, że rzeka czasu coraz potężniejsza falą napiera na ludzi prawych i spycha ich na bok.