Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczęście nie jest czymś co się wydarza. Nie jest wynikiem uśmiechu losu ani dziełem przypadku. Nie można go kupić za pieniądze ani uzyskać dzięki władzy. Nie zależy od wydarzeń zewnętrznych, ale raczej od naszej ich interpretacji. Szczęście jest stanem, do którego należy się przygotować, a gdy się go osiągnie, trzeba go starannie kultywować. Każdy z nas musi bronić własnego szczęścia. Ludzie, którzy posiądą umiejętność kontrolowania wewnętrznych doświadczeń, będą w stanie sami decydować o jakości swojego życia - a to jest stanem najbliższym szczęściu, jaki możemy osiągnąć.

Nasze szczęście zależy od harmonii wewnętrznej, a nie od tego czy jesteśmy w stanie kontrolować siły wszechświata.

Buddyści mają ... radę "Działaj zawsze tak, jakby od tego, co zrobisz, zależała przyszłość Wszechświata, śmiejąc się jednocześnie z siebie za tę zuchwałą myśl, że cokolwiek uczynisz, może mieć jakiekolwiek znaczenie.

Satysfakcję charakteryzuje ruch naprzód: poczucie nowości, osiągnięcia. Rozegranie trudnej partii tenisa przynosi satysfakcję, podobnie jak przeczytanie książki ukazującej sprawy w nowym świetle, czy też rozmowa, która prowadzi nas do wyrażenia nagle poglądów, z istnienia których nie zdawaliśmy sobie przedtem sprawy.

Nawet jeśli nie chcemy się do tego przyznać, w naszych rękach spoczywa możliwość pokonania większości życiowych przeszkód.

Przepływ to słowo, jakim ludzie opisują stan swojego umysłu, kiedy świadomość jest harmonijnie kierowana i kiedy chcą nadal robić to, co aktualnie robią, dla czystej satysfakcji z wykonywania tego zajęcia. Zastanowienie nad czynnościami, które nieodmiennie wytwarzają taki stan - jak różne sporty, gry zespołowe, sztuka czy różnego rodzaju hobby - ułatwia zrozumienie tego, co uszczęśliwia ludzi.

Tak naprawdę nie pragniemy bogactwa, zdrowia czy sławy jako takich - zależy nam na nich, bo żywimy nadzieję, że nas uszczęśliwią.
Jedynie szczęście nie służy osiągnięciu czegoś innego - pragniemy go dla niego samego.

Bez istnienia celu i wymagań, jakich zwykle dostarcza praca, jedynie rzadko spotykana dyscyplina wewnętrzna zdolna jest zapewnić umysłowi tak skuteczną koncentrację, by jej owocem było sensowne życie.

Korzyść z rozmowy z inną osobą polega na nauczaniu się czegoś nowego - albo w dziedzinie wiedzy, albo w dziedzinie uczuć.

To nie warunki zewnętrzne decydują o tym, w jakim stopniu praca przyczynia się do osiągnięcia doskonałości w życiu.
Rzecz w tym, jak ktoś pracuje i jakie nauki potrafi wyciągnąć ze swych zmagań z kolejnymi wyzwaniami.

Bez zdolności dostarczania informacji dla samego siebie, umysł dryfuje w przypadkowym kierunku.
To od nas samych zależy, czy porządek zostanie przywrócony przez działanie sił z zewnątrz, nad którymi nie mamy kontroli, czy też będzie on wynikiem wewnętrznego wzorca który wyrasta z naszych umiejętności i wiedzy.

My, ludzie, jesteśmy istotami bardzo odpornymi i najwyraźniej potrafimy bronić się przed smutkiem, nawet jeśli wszystko nas ku niemu popycha.

Odczucia dotyczące nas samych, radość, jaką czerpiemy z życia, zależą wyłącznie od tego, jak nasz umysł odbiera i interpretuje codzienne doświadczenia.
Nasze szczęście zależy od harmonii wewnętrznej, a nie od tego, czy jesteśmy w stanie kontrolować siły wszechświata.

Z każdym odniesionym sukcesem coraz jaśniej widać, że pieniądze, władza, status społeczny i stan posiadania nie mają żadnego wpływu na jakość życia.

W każdym przypadku skomplikowane zadanie, któremu nie poświęcimy uwagi, przekształci się w chaos.
Dlaczego uważamy, że rodzina jest czymś całkowicie odmiennym?

Zdrowie, pieniądze oraz inne korzyści mogą, ale nie muszą, poprawić naszego życia.
Jeżeli nie nauczymy się kontrolować naszej energii psychicznej, prawdopodobne jest, że takie atuty pozostaną bezużyteczne.

Postrzeganie stopnia trudności wymagań oraz poziomu własnych umiejętności to kwestia subiektywnej oceny, ta zaś nie jest niezmienna.

Człowiek nie obawia się rzeczy, lecz tego, jak je postrzega - napisał dawno temu Epiktet.
A wielki cesarz Marek Aureliusz stwierdził: Jeśli rzeczy zewnętrzne sprawiają ci ból, to nie one ci przeszkadzają, lecz twój o nich osąd. A ten osąd możesz zmienić.

Czynność sama w sobie jest ślepa, a refleksja - bezsilna.