Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek jest zawsze tym kim jest. Jesteśmy ludźmi. Nigdy nie napotkałem w sobie nikogo oprócz siebie samego. Człowiek który umiera, umiera takim, jakim był. W chwili śmierci zwykłego górnika, umiera zwykły górnik.

Gdy człowiek upaja się własnym znaczeniem, droga natychmiast zmienia się w mur.

Aby istnieć, trzeba przede wszystkim przyjąć na siebie odpowiedzialność.

Dzieciństwo, ten wielki obszar, z którego wyszedł każdy z nas! Skąd jestem? Z mojego dzieciństwa. Jestem z mojego dzieciństwa – jak z określonego kraju.

Aby działać z pełnym przekonaniem, trzeba mieć poczucie, że będzie z tego jakiś pożytek.

Smak chleba, którym dzielimy się z innymi, nie ma sobie równych.

Poświęcenie przestaje być czymś wzniosłym, jeżeli okazuje się parodią lub samobójstwem.

Istnieje pewne podstawowe prawo: nie da się w jednej chwili zmienić zwyciężonych w zwycięzców.

Wojna nie jest zgodą na ryzyko. Ani na walkę. Bywa, że ten, kto walczy, najzwyczajniej w świecie godzi się na śmierć.

Jesteśmy jak owi pielgrzymi, którzy nie czują się udręczeni wędrówką przez pustynię, choć brną przez nią resztkami sił, gdyż sercem przebywają już w świętym mieście.

Czy ludzie, rozproszeni przez życie po ukończeniu szkoły, mogą być pewni, że się jeszcze kiedyś zobaczą?

O miłości się nie dyskutuje. Ona jest!

Płonie olbrzymi las; skoro możemy poświęcić parę szklanek wody, aby go ugasić – uczyńmy to!

Przeczucia na ogół zawodzą, ale sprawiają, że wydany rozkaz brzmi jak wyrok śmierci.

Najważniejszą rzeczą jest zacząć działać, nawet jeżeli nie jesteśmy jeszcze pewni, w jakim celu to robimy.

Aby poznać, nie wystarczy rozłożyć na części i wyjaśnić. Trzeba nauczyć się patrzeć. Chcąc jednak coś dostrzec, musimy najpierw uczestniczyć. A to niełatwa sztuka...

Ucieczka prowadziła zawsze donikąd.

Aby zdradzić, trzeba być za coś odpowiedzialnym, czymś kierować, na coś wpływać, coś wiedzieć. Tylko geniusze są dziś do tego zdolni. Dlaczego nie daje się zdrajcom odznaczeń?