Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam do późnej nocy. Czytałam w tramwaju, autobusie, pociągu. Czytałam przy jedzeniu. Budziłam się i zasypiałam z książką. Po kilku miesiącach mogłam zwolnić tempo, by powrócić do wybranych pozycji. Nie wiem, zupełnie nie wiem, co mi się stało, ale byłam na pewno szczęśliwa. Obcowałam z mnóstwem ludzi najróżnorodniejszych, jakich bym może w życiu nigdy nie spotkała. Bohaterowie wielu książek stali się dla mnie żywi. Znałam ich charaktery, problemy, wady, nawyki. Rozmawiałam z nimi, mówiłam do nich ich językiem, ich słowami. Kłóciłam się z nimi zażarcie, nie godząc się z ich postawami. Doszło do tego, że w moim z nimi kontakcie przeinaczałam zakończenia albo węzłowe sploty dramatyczne i po swojemu rozwiązywałam losy ludzkie.

Jak kto kożuch nosi, nie myśli o zimie.

Jeśli ludzie mają swoje tajemnice, nie wolno się w nie wdzierać.