Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadrwiono sobie z nich ogłaszając, że są wolni: wolni bo wolno im zdychać z głodu, czego też sobie nie odmawiają. Człowiek nie naje się tym, że ma prawo wybrać posła, który potem opływa we wszystko i tyle się troszczy o swoich wyborców co o zeszłoroczny śnieg.

- A jakże, księża! [...] Jakby sami wierzyli w to, co mówią, mniej by jedli, a więcej pracowali, żeby zapewnić sobie dobre miejsce na tamtym świecie...

Kiedy się żyje jak zwierzę, z nosem przy ziemi, trzeba mieć swój kącik kłamstwa, w którym można nasycić się tym wszystkim, czego nigdy nie posiądzie się naprawdę.

Nic nie jest nigdy skończone, wystarczy odrobina szczęścia, aby wszystko rozpoczęło się od nowa.

Najgorsze to jak człowiek sobie już powie, ze nic się nie da zmienić(...) Za młodu każdy wierzy, że będzie szczęśliwy, spodziewa się różności. Ale później nędza tak go przyciśnie, że wszystkiego mu się odechciewa...

Nie w rozszerzeniu życia i jego namiętności leży szczęście, ale w wyrzeczeniu się ich.

- Czyż można podnieść płace? Żelazne prawo ustala je na takim poziomie, że wystarczą zaledwie na suchy chleb i płodzenie dzieci... Gdyby spadły niżej, robotnik zdechłby z głodu i popyt na nową siłę roboczą znów by je podniósł. Gdyby zaś wzrosły, nadmierna podaż tej siły natychmiast spowodowałaby ich obniżkę. Jest to równowaga pustych brzuchów, wyrok skazujący na wieczną nędzę.

Czy koniecznie potrzebny wam jest Bóg i niebo, żebyście mogli być szczęśliwi? Czy nie potraficie stworzyć sobie sami szczęścia na ziemi?

- Ty głuptasie!... No, już ci przyrzekam, że będę dobry. Ostatecznie człowiek nie jest gorszy od innych.

Spojrzała nań i uśmiechnęła się przez łzy. Pewno miał rację; nie ma lepszych mężczyzn i nie ma szczęśliwych kobiet. Chociaż nie wierzyła jego przyrzeczeniom, cieszyła się, że jest taki miły. Mój Boże, gdyby to mogło trwać dłużej.

Powtórzyła przysłowie górników:
- Śmierć gasi lampę.

Czy to możliwe, myślał, by ludzie zabijali się piekielną pracą w tych ciemnościach, nie mając nawet pewności, że zarobią na suchy kawałek chleba?

Człowiek nie naje się tym, że ma prawo wybrać posła, który potem opływa we wszystko i tyle się troszczy o swoich wyborców co o zeszłoroczny śnieg.

Poglądy Pana Gregoire'a uległy wstrząśnieniu. Chciano rozszarpać jego córkę, zburzono dom! Więc w istocie robotnicy mieli mu za złe, że żyje z ich pracy, jak przystało na porządnego człowieka?

Każde zgniłe społeczeństwo powinna spotkać zagłada, aż wreszcie unicestwiona zostanie ostatnia istota ludzka.

Dzień pomsty nadchodzi. Bogacze samowolnie zajęli miejsce Boga na ziemi, a potem go się wyparli i niesprawiedliwie długo rządzili światem.