Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami tak bywa. Człowiek staje przed czymś i czekać co się wydarzy, i to wszystko. Boisz się, lecz to nie ma znaczenia. Trzeba stawić temu czoło.

Przez większość czasu tylko kochamy się w naszym wyobrażeniu jakiejś rzeczy, a nie w jej rzeczywistym kształcie. Ale czasami okazuje się, że jest inaczej. Musisz zwracać uwagę na to, co jest rzeczywiste, na to, co istnieje na świecie. Nie na jakieś wyimaginowane możliwości, jakby to od nas zależało, co wybierzemy.

Wraz z Garem rozmawiali oczywiście o swoich wyobrażeniach, jak powinna zachowywać się ta druga osoba, jeśli jedno z nich umrze. Ona wprost i szczerze przedstawiała jego obowiązki: "Masz resztę życia spędzić w głębokiej żałobie - powiedziała mu. - Dwa razy w tygodniu masz masz publicznie płakać. Miło by było, gdybyś wystawił mi świątynię w sadzie, ale zdaję sobie sprawę, że będziesz bardzo zajęty psiarnią i wygłaszaniem wykładów na temat mojej świętości, więc nie będę się przy tym upierała.

Chyba jest to równie prawdopodobne jak to, że ktoś powiedziałby o tym tu miejscu, że jest jednocześnie niebem, piekłem i ziemią. Poza tym i tak nie wiedzielibyśmy, co można robić inaczej. Wszyscy jakoś brną przez to życie, starając się nie popełniać zbyt wielu błędów.

Życie jest jak rój przypadków czekających na wierzchołkach drzew i spadających na przechodzące dołem istoty, gotowych żywcem je zjeść. Człowiek pływa w rzece przypadków i zbiegów okoliczności. Chwytasz się tych najszczęśliwszych - pozostałym pozwalając przepłynąć obok.