Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzeczy, od których uciekamy, zawsze przychodzą do nas jako pierwsze.

Nie osądzi nas historia, nie zapamięta literatura, nie przeklną potomni. Rozpłyniemy się w tyglu jednostek bez twarzy, kolektywu bez celu, rozwiązłości bez granic. Pozostaniemy śmiechem ludzkości, przypisem do epoki schyłku, pustym echem świetności przodków.
Ale wygląda na to, że większość z nas i tak ma to w dupie.

Bo jest patologia, która milczy, i patologia, która krzyczy.

i może dlatego człowieka można nazwać zwierzęciem symbolicznym, bo wierny zakodowanym w głowie archetypom podąża ścieżkami wytyczonymi przez przodków, ale jednocześnie nie może wyzbyć się prymarnych instynktów, które towarzyszą mu w chwilach zagrożenia.

Pijemy, bo chcemy być ludźmi, ale człowieczeństwo odchodzi od nas z każdym kieliszkiem.

My, ludzie dwudziestego pierwszego wieku, potrafiący rozbijać tomy i wysyłać swoich przedstawicieli w kosmos, ale wciąż niewiedzący, kiedy jesteśmy sobą.

I ich trzech. Jezus Chrystus, Mark i Mark Z.
Twórcy nowych religii.