Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bez różnicy teraz, w którą stronę skłamiesz.

przyjdziesz mnie kiedyś przytulić
a wtedy sklonuję
twoje ręce.

Mogę kłamać oczami, kablem, zapalniczką, a tak naprawdę to wszystko, tylko powietrze inaczej nie pozwala oddychać kiedy Ciebie nie słyszę.

od niektórych ludzi się nie odchodzi
tak raz pokochani przestrzenią się w nas
wraca się wtedy zawsze choć długo i powoli w deszcz
czy pod wiatr
na ten sam pociąg

z niektórych snów można zaparzyć herbatę.

Ja przecież żyję i mam się całkiem dobrze, więc napisz do mnie.
Zakłóć mnie, żeby popsuć moje serce znowu
od podstaw,
powyrywać hamulce.

Pozwól mi zgłupieć, zabłądzić.
Zobaczyć na małym pasku wirtualnych wydarzeń
twój status
- bez związku.

Bo dłużej już nie mogę rozliczać siebie.
Roztrząsać, rozdawać, przepowiadać na przyszłość.