Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ryan pogłaskał moje ramie, przyciągnął mnie do siebie i przyłożył swój policzek do czubka mojej głowy. Poczułam, jak po moim ciele rozchodzi się fala ciepła.
- Kiedy zobaczyłem Cię leżącą na podłodze ostatniej nocy, obok broni i ciała, poczułem, że coś tracę.
Byłam zbyt zaskoczona, aby mówić. Może to najlepsze wyjście. Cokolwiek powiem, będzie prawdopodobnie złe.
- Zrozumiałem coś.
Głos Ryana brzmiał dziwnie. Przycisnął moją głowę do swojej piersi.
- Albo może w końcu przyznałem się sam przed sobą.
Ryan tulił się do moich włosów. Do czego? przyznał, do czego?
- Tempe...
Jego głos się łamał. (...)
- Widziałem w życiu zbyt wiele zła, by ufać ludziom. Nie wierzę w dobre zakończenia. - Poczułam, jak przełyka. - Ale wierzę w Ciebie.
Usiadł obok mnie na poduszce i pocałował mnie w czoło.
- Musimy wszystko przemyśleć.
Chcę porozmawiać...
- Pomyśl o tym. - Chabrowe oczy zaglądały w moją duszę.
Przepadłeś.

Z desperacją chciałam łapać szczęście, ale bałam się sukcesu.