Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...To niegłupie,że narodziny i śmierć są tym,co łączy ludzi.Ludzie chcą myśleć,że w ten sposób mogą się nauczyć czegoś,co będą mogli przekazać innym.

Podkochiwałam się już w chłopakach z klasy. Jednego dnia chłopak był jak każdy inny, a następnego dnia jakaś nocna metamorfoza sprawiła, że cała moja uwaga mknęła ku niemu niczym opiłki metalu do magnesu. Potem zawsze potrafiłam go wypatrzyć, nawet w kłębiącym się tłumie. Wszyscy inni stawali się niewyraźni i rozmyci, a on jeden nie tracił ostrości. Nagle okazało się, że nie potrafię przy nim wypowiedzieć słowa. Wyobrażałam sobie, jak trzymamy się za ręce, i przyciskałam rękę do warg. Potem zauroczenie znikało równie tajemniczo, jak się pojawiało, i nie potrafiłam zrozumieć, jak mogłam być taka głupia, żeby myśleć, że ten chłopak, właśnie ten chłopak, wyróżnia się czymkolwiek na tle reszty.

W zestawieniu z innymi nazwiskami w moim archiwum on jest nikim, zerem. Ale cyfrą przed tym zerem była Anne Frank" - Wiesenthal o Silberbauerze.

Mrużąc powieki przed oślepiającym słońcem, na nowo musieliśmy się uczyć oddychać.

Nie ona pierwsza odkryła, że koniec miłości może natchnąć do powrotu do pracy z nową energią i wyostrzoną koncentracją.