Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zobaczyłam to w jego oczach. Walczył ze sobą jeszcze bardziej niż ze mną. Patrzyłam na te zmagania i to było jak oglądanie siebie w lustrze. Pod maską, którą pokazywaliśmy innym, oboje byliśmy rozdarci, w wiecznym starciu ze sobą.

A jaka jest w tym wszystkim moja rola? – zapytałam.
Najważniejsza – odparł James. – Gdy już dostaniesz się do wyścigu, jedyne co musisz zrobić, to umrzeć.

Mogłam pędzić, ale nie mogłam biec. Mogłam żyć, ale nie oddychać.

Opony piszczą, ale trzymają się toru. Wyjeżdżam na następną prostą. Serce mi wali, w całym ciele rozlewa się uniesienie, promieniuje od kręgosłupa, aż staję się nieważka, jak śmiech. Właśnie dla takich chwil jestem stworzona. Nieważne, dobra czy za, ta chwila to moje dziedzictwo.

Musiałam zamknąć oczy i się odwrócić; nie wiedziałam już, kim przy nim jestem.

Najprostsza droga nie jest warta ryzyka.

To operacja tatuowania zmasakrowała mój żołądek. Tak się objawiła moja totalna alergia na korporacje. Zostałam napiętnowana i moje DNA się wściekło.

Jak sobie zdrowo rzygniesz, poczujesz się jak nowo narodzona.

Za każdym razem, gdy widzę jak patrzysz na niego, umieram. Czemu nie możesz w ten sposób patrzeć na mnie? Czemu ci nie wystarczam?!

Tyle wysiłku, żeby utrzymać przy życiu usychające liście.