Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy mogłabym kiedykolwiek potępić to, co dzieje się w tainarońskim podziemiu? Zaiste prawdziwe to laboratorium, którego osiągnięcia zawstydziłyby najprzedniejszych alchemików, a przecież powstaje w nim tylko to, co tworzy sama ziemia, gdy na wiosnę buduje nowe z tego i na tym, co w jesieni obumarło i zgniło.

Przed chwilą mówiłam o śnie, jednak będziemy nie tylko spać, ale również przechodzić przemiany. Czy potrafię? Czy to trudne? Czy przynosi ból, czy rozkosz? Czy to znaczy, że znika wszelki żal? Niektórzy zmieniają się niepostrzeżenie, pomału, inni - odwrotnie, lecz zmieniają się wszyscy. I dlatego na próżno pytać, czyj los jest lepszy.

Ileż wydzielamy do otoczenia słów, aby nie spoczęło na nas oko rzeczywistości! Próżny trud! Ten beznadziejnie cienki i dziurawy welon nie zakryje niczego, wijemy się tylko w świecie przeznaczenia.

Uratowała mnie niewiara. A nieszczęśnik, który wierzy, że wszystko jest prawdziwe, staje się ofiarą własnego snu.

Milczące lśnienie nieprzebranych skarbów. Pomyśleć, że zgaśnie i utonie w zimnej masie pierwotnej materii, jakby nigdy nie było niczym innym, jak tylko prostą konsenkwencją zwilżenia rogówki płynem łzowym...

Może i ty to zauważyłeś: przychodzą chwile,kiedy nie chce ci się chcieć,a wtedy patrzysz do wewnątrz i cóż widzisz? Nieprzerwany łańcuch chceń,nieskończoną liczbę siebie,a wszyscy zostaliście nawleczeni na mocną nić pamięci.I ostatecznie nie jesteś niczym innym,jak tylko tą najcieńszą ze wszystkich osnów,która napręża się i drży...

We śnie pozostać,gdy wojna na świecie,
a lepiej jeszcze,wielkim stać się głazem.
Nie widzieć,nie słyszeć-oto szczęście całe.
Nie budź mnie,proszę! mówże szeptem przecie.

Rzadko spoglądam w lustro, ale zawsze jest w nim ktoś, kto daje mi oczy.