Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam dwadzieścia pięć lat i kilka złamanych obietnic danych mężczyznom. Niektórych bardzo pokaleczyłam swoim wiarołomstwem, ale - moim zdaniem - miałam do tego prawo. Nie czułam się z nimi szczęśliwa. Żyję w tym samym świecie co mama, ale ona nie zauważyła, że on się zmienił. Dzisiaj najważniejsza miłość to ta ostatnia, a nie pierwsza...

Nie wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia.
A pan? Ja potrzebuję wielu wejrzeń, by się zatracić.

Tęsknił pan kiedyś tak bardzo, że aż bolało?

Ten mężczyzna, patrząc na to sprawiedliwie, nie jest tak naprawdę niczemu winny. Pojawił się w życiu mojej żony, gdy ja nie miałem dla niej już żadnego znaczenia. Inaczej nigdy by się nie pojawił. To bardzo przykre dla mężczyzny, gdy traci znaczenie. Ona mnie naprawdę , proszę pana, kochała.

Promiskuityzm mężczyzn, rzekomo związany z ewolucyjnie uzasadnionym dążeniem do rozprzestrzeniania swoich genów, a tak naprawdę wynikający z hedonistycznego pragnienia szukania przyjemności z największą liczbą różnych partnerek, dotyczy również kobiet.

Można być jedynie szczęśliwszym, niż się było kiedyś, lub mniej szczęśliwym, niż się będzie - być może - w przyszłości. Bo poczucie szczęścia nigdy nie istnieje jako absolut, bez odniesienia do upływu czasu lub w oderwaniu od innych.