cytaty z książki "Szukając Inki. Życie i śmierć Danki Siedzikówny"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
...nie wiemy, kto jest dobry, a kto zły, dopóki nie przyjdzie godzina próby.
...historia zwykle wchodzi w nasze życie z butami jak nieproszony gość.
Ani grzechy, ani zasługi nie przechodzą z pokolenia na pokolenie.
Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba..
Mogło zginąć tyle ludzi, dobrze, że ja jedna zginę.
Choć to wydaje się niewiarygodne, Danka do matki często chodziła na piechotę. Ponad osiemdziesiąt kilometrów w jedną stronę. Na bilet nie miała. Rodzina została bez jakiegokolwiek źródła utrzymania, nie było czego spieniężyć, samo przygotowanie paczek żywnościowych było olbrzymim wyzwaniem. Pomagali dalsi krewni i obcy ludzie, jak mówiła Wiesia, umrzeć z głodu nie dali.