Po przeczytaniu książki mogę potwierdzić opinie, że nie jest ona tylko i wyłącznie o Ince, jednak miałem tego świadomość i dlatego mnie to nie zawiodło i nie wpłynęło na moją ocenę. Książka opowiada o życiu Inki, ale nie jest to jej biografia, poznajemy jej dowódców, partyzanckie życie, jakieś akcje, ale także sposób w jaki UB mogło złapać partyzantów. W książce znajdziemy wspomnienia osób z tamtych lat jak i np. historyków którzy po kilkudziesięciu latach próbowali dowiedzieć się jak najwięcej o Ince i V Brygadzie. W mojej opinii książka jest warta przeczytania, polecam ją każdemu.
Kolejna z książek bezcennych.
Reporterska próba rekonstrukcji krótkiego życia Danusi Siedzikówny, osadzona w szerokim kontekście powojennej, polskiej rzeczywistości i mroków stalinizmu.
Życie i śmierć Inki ściśle związane są z historią V Brygady Wileńskiej i jej dowódcy - słynnego Łupaszki, dlatego książka Łuniewskiej maluje możliwie pełen obraz tamtego czasu, kraju i ludzi.
Sytuacja, w jakiej walczyli i umierali żołnierze antykomunistycznego podziemia, w tym Inka, dziś - z perspektywy czasu i posiadanej teraz wiedzy historycznej - wydaje się niemal groteskowo beznadziejna. Ale tym większe wrażenie własnie może robić ich niezłomność, lojalność i wierność - przysiędze, zasadom i sobie nawzajem.
Współczesna, przeciętna, równolatka Danki Siedzikówny przeżywa dramat, kiedy znajdzie się poza zasięgiem wi – fi.
To jest już zupełnie inna glina, inny budulec genetyczny.
Zestawienie dwóch postaci, niemal rówieśniczek: Reginy - zdrajczyni i denuncjatorki, oraz Inki - nastoletniej sanitariuszki, torturowanej, lecz do końca lojalnej, skłania do refleksji, że w obecnym świecie wspomniane wyżej wartości objęte są drastyczną reglamentacją, natomiast zdrada - niezmiennie ma się jak najlepiej, nieprzerwanie od czasów pierwszych starożytnych imperiów do dziś.
Luiza Łuniewska podarowała nam smutną, ale i piękną opowieść o dzielnej dziewczynie i skurwiałej Polsce.