Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale nigdy nie jesteśmy zadowoleni ze swojego losu i zawsze uważamy, że mógłby być lepszy.

(...) kto raz ustąpi, ustępuje już zawsze.

- Nie powinnaś gardzić kimś, kto ci pomógł, gdy miałaś kłopoty!

Bariery są rzeczą pożyteczną, chyba że znajdujemy się po ich niewłaściwej stronie; jednak można je przekroczyć dzięki połączeniu dobroci natury i ludzkiej pomysłowości.

Wzięły chłopca, porąbały go na kawałki i włożyły do garnka. Marlenka bez przerwy płakała. Do wody wpadło tyle łez, że nie trzeba było soli.
Wkrótce do domu przyszedł ojciec i usiadł przy stole. Rozejrzał się i spytał:
- Gdzie mój syn?

Mamy mnóstwo czasu. Jak ślimak, który został zaproszony na wesele i wyruszył wcześnie, a zdążył akurat na chrzciny pierwszego dziecka.

[Baśń] to spisane słowa jednego człowieka lub wielu ludzi, którzy opowiedzieli pewną historię; zapis mógł zostać sporządzony raz lub kilkakrotnie. Na ostateczną formę wpływa wiele czynników. Narrator może jednego dnia opowiedzieć baśń barwni i obrazowo, a innego powściągliwiej, bo jest zmęczony. Osoba spisująca opowieść może mieć problemy z przyborami do pisania; może gorzej słyszeć z powodu przeziębienia; pisanie może być przerywane przez kichanie lub kaszel. Zdarza się również tak, że dobrą baśń opowiada kiepski narrator.

- "Kto się ze mnie napije, zmieni się w wilka". Myślę, że to macocha musiała rzucić na nie zaklęcie.
- Ale tak bardzo mi się chce pić! - odparł braciszek.
- Jeśli zmienisz się w wilka, natychmiast mnie pożresz.
- Daję słowo, że tego nie zrobię.
- Wilki nie dotrzymują słowa. Musi być źródło, którego nie zaczarowała. Szukajmy dalej.

(...) starsza siostra ustawiła się po prawej stronie młodej pary, a młodsza po lewej, gdy wtem nadleciały gołębice i wydziobały im oczy.
Za złość i fałsz ukarano je ślepotą do końca życia.

Wcześniej rzadko traktowano ją uprzejmie: to, że ludzie ją podziwiają i szukają jej towarzystwa, było dla niej czymś zupełnie nowym.

Bóg w niebie musi być zadowolony, gdy widzi, że jestem szczęśliwy (...).

Im większy miał mętlik w głowie, tym bardziej się bał, a im bardziej się bał, tym większy miał mętlik w głowie.

Kiedy spadał z ogrodzenia, powiedział: "Śpiesz się powoli".