Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Są dni, kiedy chce sie krzyczec w niebo i są noce, kiedy nie można spać. Ale mysle sobie, że w życiu ma się też radości i w końcu trzeba przejść przez to wszystko w drodze do jakiegos miejsca. Jeśli czeka nas wieczność, to nie ma aż tak wielkiego znaczenia, co sie z nami tu dzieje.

Życie to twarda walka. (...) aby przetrwać i coś osiągnąć, trzeba dawać z siebie wszystko

Niebo jest głębią, niebo jest mrokiem
światło gwiazd tylko zimnym obłokiem
Gdy patrzę w górę, lękam się nieraz
że wszystko co jest, to tu i teraz
Ów świat samotny, ziemia zmęczona
i gwiazdy martwe, i dal niezmierzona...
Nie widzę powodu, by z losem się zmagać
By śmiać się radośniej, czy gorzko płakać
By spać czy też czuwać wciąż na nowo
Obietnice spełniać i dawać słowo
Więc nocą kieruję oczy złaknione
na niebo- czyste, lecz nieprzeniknione
Ten zimny jak kamień łuk ponad nami
Czy jesteś tam, Boże? Czyśmy tu sami?

- Obiecaj mi - poprosiła.
- Obiecuję.
- Ona odeszła, Joe.
- Może.
- Uzbrój się, otocz serce pancerzem, bądź silny.

Nadzieja to ptak, który zawsze odfruwa, światło, które zawsze umiera, kamień, który rozpada się w pył, gdy nie sposób już dźwigać go dalej

- Otwórz... otwórz dla niej swoje serce, Joe.
Zamrugała powiekami.
- Rose, proszę, nie rób tego.
- Wszystko w porządku.
- Proszę. Nie rób tego.
- Do zobaczenia, Joe. Później.
- Proszę.
- Do zobaczenia.
Potem był już zupełnie sam tej nocy. Trzymał jej dłoń, podczas gdy wiatr zawodził głuchą pieśń żałobną. W końcu, kiedy mógł się już na to zdobyć nachylił się i ucałował jej czoło.

- Nienawidzę siebie.
- Dlaczego?
- Bo tak się boję.
- Nie boisz się niczego. - powiedziała.
Uśmiechnął się.
- Boję się śmiertelnie tego, co możesz mi pokazać.
- Dlaczego?
- Świat jest taki okrutny. Taki bezlitosny. Jeśli istnieje Bóg, to znaczy, że torturował mojego ojca chorobą, a potem zabrał go, gdy był jeszcze młody. Zabrał Michelle, Chrissie i Ninę. Pozwolił umrzeć Rose.
- Świat to tylko pewien etap.
- Ale diabelnie okrutny.