Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W każdym człowieku powinno być coś, o czym wie tylko on sam. Człowiek bez choćby jednej tajemnicy jest jak orzech, z którego po rozłupaniu zostaje sama skorupa. Ludzie za często dbają tylko o skorupę.

Może tylko nam odchodzenie wydaje się straszne? Może bardziej cierpią ci, co zostają?

Każdej odpowiedzi szuka się najpierw w sobie.

- Śmiech oświetla życie. Jest jak lampa - odparła. - Bez niego jest ciemno, duszno i ciasno, nawet wówczas, gdy świeci słońce.

Tęsknota to także forma życia...

Pan rozdaje swoje dary, nawet te niechciane. Nic nie zostawia dla siebie.

To co przykryte, wydaje się ciekawsze niż to, co na wierzchu.

A ludzie? Czy można oddać ludzi we władanie ludziom? Co w ogóle można im powierzyć, nie obawiając sie, że zniszczą, popsują, skrzywdzą?

Doskonałość jest zimna i boi się zbliżenia.

Słońce bez cienia jest mniej słoneczne.

Każda sekunda na ziemi jest warta milionów lat pamięci.

Niedorozwój kojarzy się każdemu z brakiem. Ku swojemu zdumieniu Ewa przeczytała, że DS powstaje za sprawą nadmiaru. Myszka urodziła się bogatsza o jeden chromosom. Nie każde bogactwo daje szczęście, pomyślała gniewnie.

A przecież są ludzie samotni, nieszczęśliwi, których nikt nie kocha i oni nikogo nie kochają.

Czyste sumienie to tak mało", uświadomiła sobie, stwierdzając ze zdumieniem, że jeśli czystemu sumieniu nie towarzyszą miłość i radość, to wszystko przemienia się w gorycz i poczucie klęski.

Albo Dary były nie dość dobre, albo ludzie nie rozumieli, dlaczego zostali wybrani, by je otrzymać.

(...) skorupa jej kalekiego ciała niewoli ją tak, jak poczwarka więzi w sobie motyla; tyle że każdy motyl kiedyś wyleci - ten zaś, skryty w ciele Myszki, nie uleci nigdy.

Wszystko, co On stworzył, było cudem i było dobre. To my, ludzie, zrobiliśmy z tego coś złego.

Tęsknota to także forma życia.

Żeby nastąpił początek, wcześniej musi być koniec.

I Myszka zrozumiała, że jeśli woda ma swój kres, to niebo go nie ma i mieć nie będzie. Że woda mogła się ułożyć, lecz niebo nie ułoży się nigdy; zachowa na zawsze swój niepokój w głębokim spokoju; swój ruch w bezruchu.

Jeszcze przez chwilę Myszka myślała nad tym, czy każdy tata tak biega lub czai się za drzwiami, obserwując dzieci, ale tego problemu nie umiała rozwiązać, gdyż nie znała innych ojców. Przypuszczała, że wszyscy są tacy sami. Biegają, śpieszą się, i stale trzeba do nich tęsknić i marzyć o chwili, gdy przystaną blisko, bliziutko i wezmą za rękę. Myszka nie wiedziała, czy taka chwila kiedyś nadejdzie.

-Kocha mnie?-szepnęła Myszka.
-Cały czas cię kochał,ale dopiero teraz o tym wie.Ludzie bardzo często dowiadują się o czymś za późno-powiedział chłopiec,ale już podbiegły do nich inne Dary Pana i chłopiec zniknął jej z oczu.

Mocne kobiety, z charakterem i godnością, [...] takie kobiety bardziej od łabędzi kochają brzydkie kaczątka. Kochają kulawe pisklęta i bezradne dziewczynki z zapałkami.

Dary, nazwane tak, bo każdy przecież może je przyjąć lub odrzucić, zgodnie z naturą i istotą daru.

Odchodzenie zawsze łączy się ze strachem.

Płaczemy obie. Ona bez łez, a ja bez krzyku.

Nic" może być bardziej kłopotliwe niż "Coś".

Człowiek to nieodpowiedzialna istota, wszelkie żywe stworzenia powinny schodzić mu z drogi.

Śmiech oświetla życie. Jest jak lampa. Bez niego ciemno, duszno i ciasno, nawet wówczas, gdy świeci słońce. Dlatego tam, na dole, tak często panuje mrok.

.bo Mo­tyl nig­dy nie będzie zro­zumiany wśród Poczwarek.