Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ici Chacal.

- Pół miliona. - To bardzo dużo pieniędzy, pół miliona nowych franków... - Dolarów. - Pół miliona dolarów? Pan jest szalony! - Nie, ale jestem najlepszy, a więc i najdroższy (...) Zważywszy, że spodziewacie się za to całej Francji, wydaje mi się, że niezbyt wysoką ją cenicie.

Nikt już w tej chwili nie może zatrzymać Szakala. Jest na to po prostu za późno, panowie.

Słabością każdej dyktatury jest jej zbiurokratyzowanie. Co nie ma teczki, to nie egzystuje.

Odprowadził ją po schodach. Przy oknie obok podestu przystanął, wskazując porośnięte drzewami wzgórza skąpane w jasnym świetle księżyca. Stali tak kilka chwil, przyglądając się pogrążonej we śnie okolicy. Gdy na niego spojrzała, dostrzegła, że nie wpatruje się w widok za oknem, lecz w rowek między piersiami, który w promieniach księżyca nabrał koloru alabastrowej bieli.
Uśmiechnął się, widząc, że go przyłapała, a następnie pochylił się i szepnął jej do ucha:
- Księżyc może zmienić w dzikusa nawet najbardziej kulturalnego mężczyznę.

Pan nie rozumie. Nie ma we Francji żołnierzy, którzy podnieśliby na mnie broń.