Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bezduszne słowo "instynkt" z wyżyn ludzkiej zarozumiałości daremnie próbujące kwitować uczucia zwierząt, nie tłumaczy cudów przyrody.

Dziś w nauce nie ma miejsca dla poezji.

Wszystko, co truje, umiejętnie użyte - leczy.

Jak się już pogodzisz z tym, że nie mieszkasz we własnym domu, tylko kątem u popielic, zrobią ci prawdziwe draństwo. Napadną i zjedzą jaskółczęta, które już za kilka dni miały wylecieć z gniazda. Jesteś o krok od wypowiedzenia im lokalu, gdy jedna ze sprawczyń nieszczęścia daje do siebie podejść na kilkanaście centymetrów i patrzy ci w oczy rozbrajająco niewinnymi, czarnymi ślepkami. I już nie wiesz, co bardziej lubisz: jaskółki czy - popielice.

W kuchni wisi drewniana półeczka z przyprawami. Sięgasz po kminek, a spomiędzy słoików i torebek wybiega coś na kształt wiewiórki, tylko nieco mniejsze, w kolorze popiołu i rozgląda się wielkimi, czarnymi oczyma. Balansuje na krawędzi półki, jakby ciebie w ogóle nie było. Ile razy zaczynasz coś robić w pobliżu, a jeszcze przy tym hałasujesz, zjawi się na pewno, by sprawdzić, czego znowu szukasz. Nie ma wyjścia. Trzeba wyłożyć na talerzyk wszystko, co jest w domu najlepszego: orzechy, nasiona słonecznika, mak, siemię lniane, jabłuszko. Zje, bo jej się należy.