Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikogo z żyjących nie uważam za większego od siebie, a wiem ze jestem niczym, i myślę o tym niekiedy z arogancja, niekiedy skromnie, z domieszka tkliwości dla każdej postaci życia, bliskiej śmierci.

Największym szczęściem, jakie można osiągnąć, jest wiedza,
że szczęście nie jest do szczęścia koniecznie potrzebne

Jednakże siebie raczej kocham, może dlatego ze nie spotkałem człowieka, który by był choć w połowie tak przyzwoity jak ja. Mimo wszystko dotychczas nie wyrobiłem sobie jasnego pojęcia, kim jestem.

Pozornie mam paskudne obyczaje, w głębi duszy nie lepsze

Diabelnie staram się być uczciwy, ale wysiłek, który muszę w to wkładać, poucza mnie codziennie, ze nie jestem