Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak mierzyć czas, przelotny i zdradziecki, który podobnie jak piasek przesypujący się w klepsydrze zawsze wymyka się nam z rąk? Dla każdego człowieka jest inny, gdyż wszyscy mierzymy go według naszego własnego rozwoju i własnych przeżyć. Gdy zatrzymamy się na chwilę i spojrzymy wstecz, widzimy, że lata pracy i osiągnięć są długie i bogate, podczas gdy lata, w których nic się nie działo, przeleciały jak chwilka, nie zostawiając po sobie najmniejszego śladu (...) Życie samo w sobie nie ma dla nas żadnej wartości, zawiera ją tylko treść życia, które dane nam było przeżyć.

Nie ma nic płomienniejszego i trwalszego jak nadzieja kochającej kobiety.

Żywy pies może przynieść większy pożytek niż martwy lew.

Nigdy chwila ziszczenia zemsty nie odpowiada temu wymarzonemu obrazowi, który człowiek stworzył sobie z fantazji, i teraz Katarzyna doświadcza tego, stojąc w coraz bardziej mrocznym kościele, gdzie tylko kupka żaru na kowalskim palenisku od czasu do czasu rozpłomieni się i rzuci światło na nieruchome postaci.

Uwięziony król ma zawsze sprzymierzeńców. Dopóki żyje, jest pionkiem w wielkiej grze politycznej, choćby nawet sam zupełnie był tego nieświadomy. I niewiele tu zmienia, że przenoszą go z jednej twierdzy do drugiej, że zamurowują okna jego celi i że strażnicy więzienni drażnią go do szału. Dopóki żyje, jest i pozostanie niebezpieczeństwem dla tego, kto odebrał mu tron.