Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapatrywania ludzi na stosunku między mężczyzną a kobietą są niezmiernie ograniczone(...) Ich światopogląd uznaje jedynie stosunki oparte na zwierzęcym pożądaniu.

Co do nas, jeszcze za dawnych dni, kiedy oboje byliśmy w najlepszej formie, kiedy myśleliśmy jasno i nieustraszenie kochaliśmy prawdę, czasy nie dorastały do nas dojrzałością! Nasze zapatrywania wyprzedzały je o pięćdziesiąt lat i nic dobrego to nie wróżyło.

Czy kobieta w ogóle jest myślącą jednostką, czy też ułamkiem wiecznie szukającym swej całości?

(...) czytaj, co tylko się da.

Wnętrze pokoju, książki, meble, luźny płaszcz nauczyciela, jego poza przy stole, nawet tańczący płomień na kominku snuły tę samą chwalebną opowieść o systematycznych badaniach, więcej niż zaszczytnych dla człowieka bez żadnych szans oprócz tych, które sam sobie stworzył.

Miłość posiada swoje ciemne zasady moralne, z chwilą gdy wchodzi w grę rywalizacja...

(...) przy właściwym układzie stosunków społecznych osoba ojca dziecka, które rodzi kobieta, będzie tak samo jej prywatną sprawą jak krój noszonej przez nią bielizny, i nikt nie będzie miał prawa zadawać jakichkolwiek pytań.

W starej cywilizacji, jak nasza, nie wolno, jak się przekonał, folgować bezkarnie instynktownemu i nieokiełznanemu wyczuciu tego, co jest sprawiedliwe i słuszne. Jeśli się chce mieć zapewnione niezbędne wygody i szacunek, trzeba postępować zgodnie z nabytym i wypielęgnowanym wyczuciem tejże sprawiedliwości i słuszności. Prymitywną zaś dobrocią płynącą z miłości nie ma się co przejmować.

Nadmierna dbałość rodziców o ich własne dzieci, a niechęć do cudzych jest tak jak poczucie klasowe, patriotyzm, troska o zbawienie własnej duszy i tym podobne cnoty - nikczemną ekskluzywnością w gruncie rzeczy.

Przezwyciężył już, jak był szczerze przekonany, wszelkie skłonności do szukania ratunku w alkoholu. Nigdy zresztą nie pił z zamiłowania - uciekał tylko od trudnych do zniesienia męczarni psychicznych.

Po co myśleć kategoriami praw i nakazów(...) jeśli nas unieszczęśliwiają, chociaż wiadomo, że nie popełniamy grzechu?

Niezliczone księgi zapisane naokoło przez architekturę Juda odczytywał naturalnie nie tyle jako artysta krytycznie oceniający ich formy, co jako rzemieślnik i kolega nieżyjących majstrów, którzy te formy wykonali własnymi rękami. Przyglądał się gzymsom, opukiwał je jak ktoś, komu znany jest proces ich powstawania, orzekał, czy były trudne, czy łatwe w robocie, czy wykonanie ich zabrało dużo czy mało czasu, czy stanowiły wysiłek dla ręki i czy były pomocne narzędziom.