Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Logiczna część jej umysłu wiedziała, że tak będzie lepiej. Ale nielogiczna czuła się zraniona.

Wiedziała. W jakiś sposób wiedziała, czego dokładnie w tej chwili potrzebował, i mówiła mu swoim skaleczonym językiem, ustami i rękami, że ona potrzebuje dokładnie tego samego.

- Dobra, co jeszcze, Clayton? Poza brązową farbą?
Stosik torebek się rozpadł. Chłopak splótł ręce i popatrzył na nie, a potem podniósł wzrok.
- Wyrzuciliśmy też podkładką pod wykładziną. Była całkowicie przesiąknięta krwią.