Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okazało się jednak, że każde szczęście ma rysę, którędy nieszczęście się sączy dla równowagi.

Będzie triumf, gdy nie litera prawa, ale człowiek sam się wyemancypuje.

Mężczyzna, gdy jest profesorem geografii, nie jest lekarzem, gdy jest inżynierem, nie jest sędzią. A taka kobieta zamężna musi się znać i na pedagogii, i na higienie, na rachunkowości i na chemii. Musi być sędzią w swym małym światku i spowiednikiem młodych serc, i dyplomatą w stosunkach z mężem i światem. Tym wszystkim powinna być i żeby najpilniej i najgorliwiej pracowała, nieraz rady nie da. A wzwyż wszystkiego słabości jej dał Pan Bóg siłę kochania. Nie romanse jakieś ani poezje, ale kochanie. Ona powinna umieć kochać i kochania uczyć. Kochania Boga i ziemi, i obowiązków, i cierpień, i bliźnich, jak Pan Jezus kazał! Jeśli kobieta to zrozumie i spełni to wszystko – wtedy taką ja nazwę emancypantką.

Nie ma małych prac – są tylko marni pracownicy.

Ja wiem, że jest ciężko, źle, nieznośnie! Ale jak mi kto będzie bezustannie przypominał, to mnie cała moc odpadnie i robić nic nie zechcę! Człowiek dwa razy nie żyje ani doli sobie nie wybiera. Jaka mu wypadła, musi ją odbyć. Na tamtym świecie będzie ład, a tutaj nigdy!

...być żoną, gospodynią, matką nauce nie ubliża, godności człowieczej nie umniejsza, posłannictwem nie jest podrzędnym.

(…) kochać każdy musi. To konieczność życia.