Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami wściekłość i gniew są pożyteczne. Trzymają cię w pionie, kiedy nie ma już nic innego.

Ona porani cię bardziej niż jakiekolwiek zwierzę, sprawi, że poczujesz, jakby twoje serce zostało pocięte na tysiąc kawałków, ale także uleczy cię w sposób, w jaki nikt inny nie będzie w stanie.

Wiedział, że jedynie czas może uleczyć te rany. Chociaż nigdy nie znikną, zmienią się w blizny, i to było w porządku, ponieważ blizny czynią ludzi silniejszymi.

Czasami zbyt duża wiedza stanowiła przekleństwo.

Dobrze wiedziała, że jeśli długo żyje się z kłamstwem, staje się ono prawdą.

Niektórych linii przyszłości nie możemy zobaczyć, niektórych istnień nie możemy ocalić, ale to jedno tak. O reszcie porozmawiamy później.

Nic nie powstrzymuje plotek lepiej niż prawda nie do obalenia.

Zaufanie nie ma nic wspólnego z logiką czy zdrowym rozsądkiem.

Lecz chociaż pędził do wyczerpania, jego bestia nie mogła znaleźć zaspokojenia w akcie, który wcześniej oznaczał wolność. Ponieważ był już spętany, związany na najgłębszym poziomie z kobietą, która mogła go zniszczyć.

Nie odpowiedziała i reszta też milczała, a ona słyszała tę ciszę, chociaż bardzo się starała, by ją w sobie zagłuszyć.

Nie było w tym mężczyźnie nic miękkiego, nic uległego, mimo to ona, która nigdy nie rozumiała tej idei, uznała go za pięknego.

To, co w tej chwili czuję, mogę porównać do obudzenia się ze snu i dostrzeżenia prawdziwego świata. To piękne miejsce, lecz jest w nim także ciemność. Jeśli spróbujesz ją usunąć, zniszczysz także i światło.

Wydawało się nieprzyzwoitością, że po trzech dniach spokoju zło dopadło ją w jasnym świetle dnia.

W końcu odwróciła wzrok od okna. Kiedy szła, otoczyło ją przeczucie nadciągającej katastrofy. Złowieszcze przekonanie tkwiące gdzieś w krainie ciemności między prawdziwym jasnowidzeniem a zwykłą intuicją.

Wychodząc spod wodospadu, zaczerpnął głęboko powietrza. Powinno było pachnieć ziemią i lasem, lecz zamiast tego zawierało cienie ognia i woń kobiety.

Po jej twarzy spłynęła łza - pierwszy raz, od kiedy pamiętała. Była jak płynny ogień przesuwający się po skórze - gorący i czysty.

Spróbował otulić się samotnością nocy, nauczyć się dźwięku ciszy, dźwięku, z którym będzie żył, jeśli Faith odrzuci ich więź.