Znów mnie rzeźbiono, znów kopiowałam fotografie i kąpałam się, ale nie robię żadnej poważnej roboty, coś bezpowrotnie przemija, coś się w ży...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Zofia Tołstoj
1
7,1/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 22.08.1844Zmarła: 04.11.1919
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,1/10średnia ocena książek autora
37 przeczytało książki autora
186 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Naprzód, naprzód, niech się toczy życie - byle prędzej do końca. Nic więcej życie mi nie da. Liście opadają, starość - raczej niech już przy...
Naprzód, naprzód, niech się toczy życie - byle prędzej do końca. Nic więcej życie mi nie da. Liście opadają, starość - raczej niech już przyjdzie koniec.
2 osoby to lubiąŻyję przyrodą i wytężoną pracą, poza tym czuję się smutna i opuszczona, jednak usiłuję być dzielną przy ludziach i czuję się winna w swoim s...
Żyję przyrodą i wytężoną pracą, poza tym czuję się smutna i opuszczona, jednak usiłuję być dzielną przy ludziach i czuję się winna w swoim sumieniu wobec losu, który mimo wszystko dał mi tak wiele.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Pamiętniki Zofia Tołstoj
7,1
Niezwykle szczegółowa i smutna pozycja.
Wychodząc za mąż, znacznie młodsza od pisarza dziewczyna oczekuje z nadzieją nowego życia u boku dojrzałego, sławnego partnera, a otrzymuje od losu długie lata walki. Walki o siebie: rodzinę, dzieci, bliskość męża wreszcie. Na kartach pamiętnika prześledzić można zmagania z niezrozumieniem wśród bliskich, szczere wyznania bólu duszy przeplecione z kłopotami towarzyskimi i materialnymi.
Zofia Tołstoj stawia w centrum swego świata męża i łączące małżonków uczucie, siłą rzeczy zmieniające się wraz z upływem lat. Pisze o nim najpierw z zachwytem, potem coraz częściej z goryczą. Czuje się odrzucona, nierozumiana, korzysta z pomocy lekarzy, w tym psychiatrów. Chciałaby stać się partnerką dla męża, jest bowiem wykształcona i bystra, a musi skupić się na rodzinie, w tym dzieciach (16 ciąż, 13 dzieci, z których dwoje umarło w dzieciństwie).
Rozchwiana emocjonalnie przechodzi z zapisków dotyczących uroków natury (pierwsze tomy) do notek związanych z symptomami złego samopoczucia, wiele razy wspominając o samobójstwie.
Pamiętniki te z pewnością nie pozostawią czytelnika obojętnym, tym bardziej, że dodano do wydania zapiski syna Zofii i Lwa Tołstojów - Sergiusza - związane ze śmiercią i pogrzebem matki.
Jeszcze słowo co do wydania: lekturę utrudniają przypisy dodane na końcu książki, a pozycja liczy kilkaset stron, oraz stosunkowo częste literówki. Gwiazdkę więc trzeba było odjąć.
Pamiętniki Zofia Tołstoj
7,1
Te pamiętniki to zapis kilkudziesięciu wspólnych lat życia Zofii i Lwa Tołstojów. To także zapis powolnego rozpadu ich rodziny, który kończy się ucieczką Lwa Tołstoja z domu i jego śmiercią w jakimś domu kolejarza, gdzieś w Rosji. Z pamiętników wyraźnie widać obraz życia Zofii, która miotała się od miłości do muzyki poprzez prace na rzecz męża do walki o pieniądze na utrzymanie rodziny i posiadłości. Wraz upływem lat popada w depresję. Mąż nie zauważa jej potrzeb i traktuje jako materialistkę. Dzieci w większości stają po stronie ojca. Jedyny naprawdę ukochany syn Wania umiera w wieku siedmiu lat. A Zofia dalej się miota. Próbuje popełnić samobójstwo i myśli o ucieczce. I kończy się to jakimś rodzajem paranoi, ucieczką Lwa i jego śmiercią. A ona nawet nie zostaje dopuszczona do umierającego męża. Ciężkie jest życie z geniuszem.