Amerykański powieściopisarz, dziennikarz, biograf i hollywoodzki historyk najbardziej znany ze swoich książek dotyczących Hollywood i amerykańskiego przemysłu filmowego, zwłaszcza z biografii Katharine Hepburn z 2006 roku, KATE: THE WOMAN WHO WAS HEPBURN. KATE została uznana za jedną ze 100 Ważnych Książek 2006 roku przez The New York Times. Używał również pseudonimu Geoffrey Huntington, pod którym wydał trylogię fantasy Kruczy Dwór. Mann ukończył studia licencjackie na Central Connecticut State University w 1984 roku. W 1988 na Wesleyan University uzyskał tytuł magistra studiów liberalnych (ze specjalizacją historia i film). Swojego przyszłego męża, doktora Timothy'ego Hubera, poznał w 1988 roku. Pobrali się w 2004. NONFICTION Wisecracker: The Life and Times of William Haines, Hollywood's First Openly Gay Star (1998) < Lambda Literary Award > Behind the Screen: How Gays and Lesbians Shaped Hollywood (2001) Edge of Midnight: The Life of John Schlesinger (2005) Kate: The Woman Who Was Hepburn (2006) How to Be a Movie Star: Elizabeth Taylor in Hollywood (2009) Barbra Streisand. Cudowna dziewczyna (Hello Gorgeous: Becoming Barbra Streisand, 2012; pol. 2013) Tinseltown: Murder, Morphine, and Madness at the Dawn of Hollywood (2014) <Edgar Award ( Mystery Writers of America) & bestseller New York Timesa> Historia powstania hollywoodzkiego systemu studiów filmowych na początku lat dwudziestych i Kodeksu Haysa (konserwatywna cenzura filmowa),opowiedziana równolegle ze słynną, nierozwiązaną zagadką morderstwa reżysera Williama Desmonda Taylora (1872-1922),którą Mann rozwiązał. The Wars of the Roosevelts: The Ruthless Rise of America's Greatest Political Family (2016) The Contender: The Story of Marlon Brando (2020) FICTION The Men From the Boys (1997) < Jeff & Lloyd #1 > The Biograph Girl: A Novel of Hollywood Then and Now (2000) Where the Boys Are (2003) < Jeff & Lloyd #2 > All American Boy (2005) Men Who Love Men (2007) < Jeff & Lloyd #3 > Object of Desire (2009) as Geoffrey Huntington (cykl YA fantasy Kruczy Dwór/Ravenscliff) 1. Czarodzieje Skrzydła Nocy (Sorcerers of the Nightwing, 2002; pol. 2005) 2. Władczyni demonów (Demon Witch, 2004; pol. 2005) 3. Krwawy księżyc (Lune de Sang, 2005 Francja; Blood Moon, 2013; pol. 2006) EDITOR Grave Passions: Tales of the Gay Supernatural (1997) Gay Pride: A Celebration of All Things Gay and Lesbian (2004)
Marzenie, rozmyślała. Nigdy go nie osiągasz, i to jest przygnębiające. To, co podniecające w życiu, polega bardziej na nadziei, na dążeniu d...
Marzenie, rozmyślała. Nigdy go nie osiągasz, i to jest przygnębiające. To, co podniecające w życiu, polega bardziej na nadziei, na dążeniu do czegoś niż na samym osiągnięciu.
Biorąc to grube tomiszcze do ręki, byłam przekonana, że Mann napisał pełną biografię Streisand. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy się okazało, że ponad 500 stron tekstu obejmuje zaledwie pierwszych pięć lat jej zawodowej drogi!
Po lekturze stwierdzam, że chętnie przeczytałabym kolejne 5000 stron o latach następnych tej wspaniałej artystki. Tekst, który napisał Mann, ociera się o doskonałość. Mimo - a może dlatego, że - zawiera staranną i dogłębną analizę każdego kroku zawodowego, każdego występu Barbry ze wspomnianego okresu, w żadnym wypadku nie jest nużący. Lekturze towarzyszyły w moim przypadku wycieczki na youtube (fantastyczna możliwość!),więc to, co Mann z taką precyzją opisywał, mogłam dodatkowo zobaczyć. Tym bardziej doceniam przenikliwość i trafność jego ocen.
"Cudowna dziewczyna" nie jest bynajmniej laurką. Mann nie wychwala ani talentu, ani wyborów strategicznych Barbry Streisand pod niebiosa - poddaje je rzetelnej, moim zdaniem, ocenie. Analizuje je drobiazgowo, wywodzi z nich tezę i mocno ją uzasadnia. Wykonał naprawdę świetną robotę reporterską. Czapki z głów.
Jestem fanką talentów Barbry Streisand od lat, być może dlatego tę książkę czytało mi się z taką przyjemnością, tak łatwo, tak zachłannie. Myślę jednak, że nawet ktoś, kto niezbyt wiele do tej pory wiedział o tej artystce, po lekturze "Cudownej dziewczyny" doceni zarówno ją - a także pracujących na jej sukces ludzi, o których Mann nie zapomina - jak i autora książki.
Nie wiem czy to wina tego, że jakoś specjalnie nie przepadałam za Barbra S. czy też dlatego, ze nie przepadam za biografiami, ale niestety książka mnie zupełnie nie porwała. Dawałam jej wiele razy szansę i okazała się do setnej strony nudna, niezbyt wciągająca i do tego ciężko mi się ją czytało. Oczywiście tak jak pisałam wcześniej, stanęłam na setnej stronie i co??? Finito...
Odkładam na półkę nudne i zapomniane...