Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspomnienia, których autor jest zadziwiająco szczery w swej relacji. Nie brakuje faktów natury osobistej jak romans z gejszą czy też alkoholizm Hary... W którym to zresztą autor nie był odosobniony we flocie cesarskiej. "Wykwalifikowani sanitariusze udzielili mi pierwszej pomocy i zrobili masaż, który w dużym stopniu pomógł mi odzyskać siły. Podziękowałem im i poprosiłem o kubek sake. Lekarz zaśmiał się i powiedział - Dobrze, Komandorze Hara. Zwykle oponowałbym, ale jestem pewien, że właśnie sake jest tym, czego Pan potrzebuje" Dwuznaczny komentarz lekarza do Hary, którego wyłowiono z wody po zatopieniu krążownika "Yahagi" (Operacja "Ten-go"). Dobry styl oraz przekład. Dużo krytycznych uwag co do floty japońskiej ale jednocześnie wydarzenia możemy śledzić z perspektywy człowieka, który w niej służył na wysokim stanowisku. Przed lekturą dobrze jest mieć pewne pojęcie o przebiegu wojny na Pacyfiku aczkolwiek nie trzeba być ekspertem ponieważ autor starał się nakreślić jakieś tło wydarzeń. Nie jest to książka "płytka" ale należy pamiętać, że autor nie jest filozofem. Jego przemyślenia i uwagi dotyczą przede wszystkim floty, jej porażek, ludzi (krytyka oficerów - w tym Yamamoto). Dużo żalu po straconych kolegach, podwładnych, zatopionych jednostkach. Ale jeżeli ktoś myśli, że Hara będzie się samobiczował w imieniu całej Japonii... Cóż... To nie tego typu książka ani autor nie był takim człowiekiem. Zresztą stanowisko, które pełnił powodowało iż nie miał kontaktu ze zbrodniami armii i floty japońskiej. Do tego książkę napisano kilka lat po wojnie. Mimo tego pojawiło się wspomnienie Nankinu (przy okazji opisu jednostki armii, która walczyła na Guadalcanalu). Z drugiej strony jest też ciekawa informacja o tym jak alianccy piloci ostrzeliwali z broni pokładowej rozbitków z zatopionego "Yahagi".