Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ig co_my_dziś Nie wiem jak to się stało, że uciekła nam gdzieś druga część, ale myślę, że nie będzie większego problemu z nadrobieniem. Mimo, początkowego rozeznania, książka tak jak pierwsza część bardzo nam się spodobała. Cudowna gama emocji, które dziecko może przeżywać, czytając tą książkę jest nie do opisania. Od radości, przez ekscytację, aż po strach, przerażenie i napięcie. Autor przedstawia i zapoznaje nas z piękną relacja między rodzeństwem, ale pokazuje także, że o bliskich, znajomych również trzeba dbać pomagać im wyjść opresji. A nade wszystko autor przenosi nas do fantastycznego świata, pełnego magicznych rzeczy sytuacji i stworzeń. Wyobraźnia z każdym zdaniem, pracuje na najwyższych obrotach. Małe ilustracje, szkice co kilka stron dają nam delikatne podparcie, a jednocześnie nie ingeruje mocno w nasze wyobrażenia. Już same opisy są wystarczające, aby każdy dowolnie, czy to dziecko czy dorosły, wyobrażał sobie swoją wersję bajkowego świata. Przyjaciółka mamy trójki dzieci, prosi ją o pomoc, a dokładnej o opiekę nad jej córką, Connie. Rodzeństwo nie do końca jest zachwycone, ponieważ dziewczynka nie jest dobrze wychowana, ale wszyscy postanawiają pomoc. Już pierwszego dnia, Connie była nie do wytrzymania, a w dodatku nie wierzyła w Zaklęty Las i Niebosiężne Drzewo. Jednak juz na samym początku, po przybyciu do domu, Connie miała przyjemność poznać Pana Księżyca, a następnego dnia, miała okazję wspinać się na magiczne drzewo i poznać jego mieszkańców. Jej pierwszy raz na Drzewie nie był do końca idealną po przygoda jaka Connie by chciała przeżyć. A na dodatek, przez jej ciekawość, trafiła do krainy, która lada moment miała zniknąć znad Niebosiężnego Drzewa. I tak też się stało. Na szczęście współpraca mieszkańców Niebosiężnego Drzewa i dzieci pomaga im się dostać na skróty do krainy Cudów Niewidów.