Najnowsze artykuły
- ArtykułyKocia Szajka na ratunek Reksiowi, czyli o ósmym tomie przygód futrzastych bohaterówAnna Sierant1
- ArtykułyAutorka „Girl in Pieces” odwiedzi Polskę! Kathleen Glasgow na Targach Książki i Mediów VIVELO 2024LubimyCzytać1
- ArtykułyByliśmy na premierze „Prostej sprawy”. Rozmowa z Wojciechem ChmielarzemKonrad Wrzesiński1
- ArtykułyStrefa mrokuchybarecenzent0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Wawrzak
12
8,3/10
Urodzony: 16.12.1936
Ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym Politechniki Częstochowskiej. Był współzałożycielem i członkiem częstochowskiej Grupy Literackiej „Profile” (1959–1964). Debiutował na łamach prasy jako poeta w styczniu 1959 roku. Od 1972 roku mieszkał w Łodzi. W latach 1972-1982 był naczelnym redaktorem tygodnika „Odgłosy”. Od 1982 był redaktorem naczelnym oddziału Krajowej Agencji Wydawniczej w Łodzi. W 1973 roku otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za powieść "Linia".
Członek Związku Literatów Polskich, m.in. prezes Zarządu Oddziału Łódzkiego (1974-1980),członek Związku Młodzieży Polskiej (1950-1956),Związku Młodzieży Socjalistycznej (1957-1959) oraz PZPR (od 1960). Wieloletni członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Łodzi.
Nagrody i odznaczenia:
nagroda resortowa
nagroda Centralnej Rady Związków Zawodowych
nagroda Trybuny Ludu I stopnia (1986)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polki
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego
Srebrne Odznaczenie im. Janka Krasickiego
Twórczość
Asocjacje, wiersze (1963)
Luminescencje, wiersze (1964)
Okolica moich przyjaciół (1964)
Nim podpalą niebo (1966)
Rekomendacja (1968)
Nietutejszy (1970)
Linia 1971)
Na spotkanie dnia 1973)
Węże Groty (1973)
Eufonie, wiersze 1975)
Wejście przez sekretariat (1978)
Patron dla bocznej ulicy (1980)
Ciche dni
Gwiżdżąc na śmierć (1985)
Członek Związku Literatów Polskich, m.in. prezes Zarządu Oddziału Łódzkiego (1974-1980),członek Związku Młodzieży Polskiej (1950-1956),Związku Młodzieży Socjalistycznej (1957-1959) oraz PZPR (od 1960). Wieloletni członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Łodzi.
Nagrody i odznaczenia:
nagroda resortowa
nagroda Centralnej Rady Związków Zawodowych
nagroda Trybuny Ludu I stopnia (1986)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polki
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego
Srebrne Odznaczenie im. Janka Krasickiego
Twórczość
Asocjacje, wiersze (1963)
Luminescencje, wiersze (1964)
Okolica moich przyjaciół (1964)
Nim podpalą niebo (1966)
Rekomendacja (1968)
Nietutejszy (1970)
Linia 1971)
Na spotkanie dnia 1973)
Węże Groty (1973)
Eufonie, wiersze 1975)
Wejście przez sekretariat (1978)
Patron dla bocznej ulicy (1980)
Ciche dni
Gwiżdżąc na śmierć (1985)
8,3/10średnia ocena książek autora
12 przeczytało książki autora
28 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Eufonie Jerzy Wawrzak
7,0
Z polecenia nabyłem prawie wszystkie książki Jerzego Wawrzaka, ta jest pierwsza. Wcześniej nie wiedziałem o istnieniu tego pisarza, co było literackim błędem. Wawrzak jest świetnym poetą, bardzo wrażliwym, czułym, nieco sentymentalnym, a jednocześnie prostym i stanowczym. Bogactwo używanego przez Wawrzaka języka zachwyca; jego utwory są raczej krótkie, ale jakże wysublimowane, jak starannie stworzone. Autor dobiera środki stylistyczne stosownie do opisywanej rzeczywistości, pięknie i mądrze łączy formę i treść. Przekaz jest zrozumiały, a jednocześnie głęboki.
Tomik składa się z trzech części: "Jeśli miłość", "Wiek męski" i "Godziny miłowania". To kawał dobrej, męskiej poezji.
Gwiżdżąc na śmierć Jerzy Wawrzak
5,5
Nie wiedziałem, że w 1985 roku można stworzyć kryminał w stylu "produkcyjniaków", którego akcja dzieje się w 1910 roku! I że to się może udać!
Lubię Wawrzaka, lubię jego styl, to, jak dobiera słowa. Historia żołnierzy rewolucji, członków bojowej organizacji PPS, a właściwie jednego z nich, Floriana Grabary, pseudonim Weber, to eksperyment całkiem udany. Kapitalna walka bohatera o życie w otoczonej policją i wojskiem kamienicy. Mniej podobały mi się dość częste i przydługie retrospekcje. Były oczywiście potrzebne do zrozumienia sytuacji Webera, natomiast tu Wawrzak przegiął. Pozbawił je dialogów, stworzył zbite ciągi tekstu bez miejsca na oddech.
W ogóle książka jest wydana wyjątkowo paskudnie. Niby to tylko 132 strony, ale malutka czcionka, niewielkie marginesy i minimalna interlinia tworzą z książki klasyczną "cegłę". Tekst jest gęsty, miałem wrażenie, że zbyt wiele treści upchano w za ciasną formę. Gdyby to wydać normalnie pewnie powieść miałaby o dobrych sto stron więcej, ale i ocena byłaby wyższa.