Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski historyk, prof. zw. dr hab. nauk historycznych o specjalności historia gospodarcza i społeczna, działacz ruchu spółdzielczego. Był współtwórcą i organizatorem wrocławskiej szkoły historii gospodarczej.
Pochodził z rodziny chłopskiej zamieszkałej we wsi Albigowa pod Łańcutem. Uczył się w gimnazjum w Łańcucie. Przed maturą brał udział w obronie Lwowa przed Ukraińcami w 1918 i bolszewikami w 1920. Studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie odbył pod kierunkiem prof. Franciszka Bujaka, jednego z twórców polskiej szkoły ekonomicznej. W 1926 roku doktoryzował się z filozofii a habilitował w 1932 roku z historii. Na Uniwersytecie Lwowskim podjął pracę najpierw jako docent (1932–1939),a następnie, od 1939 roku, na stanowisku profesora tytularnego historii społecznej i gospodarczej. Jednocześnie pracował w Ossolineum i wykładał w Akademii Handlu Zagranicznego. W latach 1924–1945 pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie jako bibliotekarz, następnie kustosz oddziału rękopisów. Czas wojny spędził we Lwowie – był prezesem nielegalnego Stronnictwa Ludowego i zajmował się tajnym nauczaniem, nadal pracując w Ossolineum. W 1944 został przypadkowo aresztowany. Po wojnie objął w Krakowie katedrę w Studium Spółdzielczym Wydziału Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego, organizując jednocześnie Katedrę Historii Społecznej i Gospodarczej w Uniwersytecie Wrocławskim. W 1950 roku Stefan Inglot wyjechał na stałe do Wrocławia. W Uniwersytecie Wrocławskim był m.in. prodziekanem (1954) i dziekanem (1954–1958) Wydziału Filozoficzno-Historycznego. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w roku 1956. Był m.in. członkiem Węgierskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Wrocławskiego Towarzystwa Miłośników Historii.