Ur. 1925. Hiszpańska pisarka, zajmowała się także teorią literatury i krytyką literacką, wykładała na kilku amerykańskich uniwersytetach. Pisać, a także ilustrować swoje utwory zaczęła wcześnie. Pierwszą powieść, Pequeño teatro, napisała w wieku siedemnastu lat, choć wydała ją jedenaście lat później; otrzymała za nią Premio Planeta. Za swoją twórczość dla dzieci została dwukrotnie wyróżniona Nagrodą im. Hansa Christiana Andersena, a w 1996 roku stała się członkiem Królewskiej Akademii Hiszpańskiej, jako trzecia kobieta w historii tej instytucji. Jest autorką licznych powieści i książek dla dzieci. Po polsku ukazały się: zbiór opowiadań Szalony konik (1961, wyd. pol. 1977),powieść dla dzieci Pasażer na gapę z pokładu „Ulissesa" (1965, wyd. pol. 1969) i powieść alegoryczna Wieża strażnicza (1971, wyd. pol. 1976). Przekłady wydanego w 2008 roku Bezludnego raju przygotowują wydawcy z Bułgarii, Francji, Niemiec, Portugalii i Serbii.http://www.anamaria-matute.com
Kiedyś przeczytałem,gdzieś opinię.Że,jakaś czytelniczka pokochała tę książkę,od strony 53.
Cóż,nie była to miłość,od pierwszego wejrzenia.
U mnie było inaczej.Ja zakochałem się,w tej książce.Już od pierwszego zdania.
Książka bajeczna i magiczna.O fantazji dziecka,chodzeniu do kina,jednorożcu.
Zabawach z Gawriłem,Carem i ...lodach waniliowych.
O noszeniu przez nianię,paskudnego kapelusza.
W tle zbliża się wojna domowa w Hiszpanii.
Ta książka jest wprost cudowna,kocham każdą literę,która została w niej napisana.
Przepiękna opowieść o świecie dorosłych ("Olbrzymów") widzianym oczami dziecka. Opowieść o samotności dziecka - nierozumianego, pomijanego, nieważnego. Dziecka, które próbuje radzić sobie uciekając w świat wyobrażeń i fantazji, i które w brutalny sposób bywa nawet stamtąd wyrzucane.
Książka pełna smutku, ale także czułości. Czułości dla dziecka, którym było każde z nas i smutku, że każde z nas z tego wyrosło. Lektura obowiązkowa dla tych, którzy mają odwagę mieć dzieci.