Najnowsze artykuły
ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?
1
ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiał
2
ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszy
18
ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”
2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2011Musiałam odejść. Wspomnienia żony i syna Osamy bin Ladena Jean Sasson
Ta książka bardzo długo zalegała na mojej półce. Jakoś nie potrafiłam się za nią zabrać, jednak w końcu to uczyniłam i wcale nie żałuję. Byłam jej bardzo ciekawa i nastawiałam się na naprawdę świetną pozycję. Na początku czytałam tę historię na jednym wdechu, potem trochę się uspokoiło, by przejść do koncówki, która wbiła mnie w fotel. Momentami czytało się ją cieżko, bo książka ta ma małe litery plus porusza dość trudne tematy. Jednak po połowie nie mogłam się już od niej oderwać. Bardzo lubię czytać i oglądać rzeczy o ataku na WTC, dlatego ostatnie kilkadziesiąt stron przeczytałam na jednym wdechu. Jest to książka, która zostawia w nas ślad. Sprawia, że sami musimy się zastanowić nad swoim życiem, zwłaszcza kiedy na ostatnich kilku stronach poznajemy chronologię działań Al-Kaidy. Nie łatwo czyta się w skrócie o zamachach i śmierci wielu niewinnych ludzi. Naprawdę polecam.Musiałam odejść. Wspomnienia żony i syna Osamy bin Ladena Jean SassonTo była interesująca pozycja, ale przyznam, że bardzo rozczarowała mnie perspektywa Nadżwy. Omar pisze ciekawie, analizuje swoje życie i zachowanie oraz psychikę ojca na tyle, o ile może ze swojej perspektywy. Widać u niego ruch szarych komórek i informacje są rzeczywiście intrygujące. Perspektywa Nadżwy frustruje, rozczarowuje i jest banalna. Kobiet nie szczególnie dużo myśli o świecie, swoim życiu, mężu, czymkolwiek — po prostu akceptuje swój los i płynie z nim jak liść w rzece. Musi po prostu podążać za mężem-właścicielem, co jest normalne i prawidłowe, i tyle. Nie ma tu mowa o byciu szczęśliwym czy nieszczęśliwym, nie ma mowy o byciu rozczarowanym czy o pragnieniu czegoś więcej, czy nawet analizowaniu swojego życia - Nadżwa istnieje, opiekuje się dziećmi, gotuje mężowi i już. Może trochę jej smutno, że nie może mieć ładnego domu z ładnymi rzeczami i śladowo tęskni za malarstwem, ale bez przesady. Bardzo przykro się to czyta. Ta kobieta jest nie tylko niewolnicą swojej kultury, ale niewolnicą we własnym umyśle. Orwell napisał: tylko te kilka szarych komórek pod czaszką było TWOJE. U Nadżwy nawet to nie jest jej i jest to tragiczne. Kiedy jeszcze mogła, malowała, była artystką, ale w jej perspektywie tego w ogóle nie widać - sposób w jaki odbiera świat zdaje się być płytki i może taki właśnie musi być, żeby przetrwać totalną podległość i nie cierpieć.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
