Edward Kopczyński (ur. 25 października 1921 w Łodzi) – polski prozaik oraz autor utworów dla młodzieży.
Ukończył studia na Wydziale Stomatologicznym Akademii Medycznej w Łodzi. W 1966 r. debiutował na łamach czasopisma „Łowiec Polski” jako prozaik. Od 1975 r. był kierownikiem Wojewódzkiej Przychodni w Sieradzu. Od 1963 roku należał do PZPR[1].
Odznaczony został m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego i Złotym i Srebrnym Medalem Zasługi Łowieckiej.
Może historia prosta i lekko infantylna ale dla mnie ma ona jeden wielki morał.
Opieka nad psem (czy innym zwierzęciem) to wielka odpowiedzialność. Bohater dowiaduje się jakie mogą być konsekwencję trzymania psa jako psa pokojowego w domu nieprzystosowanym do jego wielkości/aktywności. Męczy się wtedy i pies i właściciel (nie mówiąc o sąsiadach).
Krótka historia uczucia, jakie połączyło pewnego ginekologa, który za wszelką cenę chce pozostać wierny swoim przekonaniom, oraz aktorkę, dla której najważniejsza jest kariera. Tłem są dylematy etyczne, związane z pracą ginekologa (w tamtych czasach nie funkcjonowało pojęcie klauzuli sumienia),oraz akademicki światek młodych, aspirujących do wielkiej sławy studentów-aktorów.
Oboje zakochani, oboje muszą coś poświęcić, a my możemy jedynie obserwować ich zmagania zarówno ze sobą samymi, jak i ze sobą nawzajem.