Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Praca F. Soulagesa jest w dużej mierze teoretyczna i trudna w odbiorze. Wywód jest prowadzony na pograniczu filozofii i historii sztuki, podparty autorską interpretacją kluczowych zdaniem autora znanych fotografii. Lektura wymaga dużego skupienia. Autor jest wykładowcą akademickim i znanym krytykiem sztuki oraz estetą, specjalistą w dziedzinie poruszanej w książce. W "Estetyce fotografii" postawił sobie trzy główne pytania: 1. Jaka jest relacja pomiędzy fotografią a rzeczywistością 2. Czym jest estetyka dzieła fotograficznego 3. Jakie relacje wiążą fotografię z innymi sztukami i dlaczego fotografia jest punktem wyjścia dla sztuki współczesnej Już niemal na wstępie autor rozprawia się z poglądem, że fotografia jest odzwierciedleniem rzeczywistości, wskazując, iż każdy jej rodzaj stanowi formę reprezentacji, którą warunkują takie czynniki jak, np. osoba samego fotografa, czasy, w których żyje, jego technika, sam aparat i materiał, na którym ma powstać nowa fotografia itd. W myśl rozważań Soulagesa zdjęcie zawsze będzie pewną interpretacją rzeczywistości zależną od czasu, w którym jest wykonywane; ludzkość nie jest w stanie wypracować bezwarunkowego wzorca realności obrazu. W świetle rozważań autora fotografia rysuje się jako suma niesionej ze sobą straty i zysku. Ta pierwsza wynika z próby uchwycenia ulotnej chwili, której i tak nie możemy w pełni uchwycić, zachować; zysk fotografii polega natomiast na zachowaniu obrazu, który w swoim odrealnieniu i tak będzie różnie interpretowany przez ludzi czy to ze względu na ich osobiste doświadczenia, czy to z racji na świadomość zbiorową, z którą się identyfikują. Lektura nie należy do najłatwiejszych. Polecam osobom, które zajmują się interpretowaniem sztuki fotograficznej lub relacją tego medium z innymi dziedzinami sztuki. One na pewno znajdą w niej źródło do głębszych refleksji na temat fotografii.