Jesteśmy społecznością, która kocha książki

II WŚ się rozkręca, a co za tym idzie również wojna szpiegów. Jednym z nich jest Ilja Swietłowow, szpieg działający w samym sercu niemieckiego wywiadu, wzbudzający zaufanie u oficerów o najbardziej wyrafinowanych pagonach. Szpiegiem został odrobinę przez przypadek i zbieg okoliczności, ale nic to. Dynamiczne, i te mniej, zwroty akcji, doskonale nakreślone postacie, świetne dialogi, wyszukane techniki szpiegowskie, rozterki i dylematy moralne, koloryt egzotycznego Iranu, pościgi, chytre zagrywki, zdrady, szantaże... tutaj nie występują. Wiktor Jegorow kreśli – szczęśliwie krótką – opowieść z zaangażowaniem katatonika. Nawet przez jeden rozdział, akapit, czy choćby wers tempo się nie zmienia, jeżeli uznać, że jakiekolwiek tempo tutaj istnieje. Powieść mdła, nijaka, nieciekawa, bez polotu i bez pomysłu.