Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę ciężko ogląda mi się twórczość fanatyka. A Frida Kahlo, chorobliwie wg mnie zafascynowana komunizmem, fanatyczką była. W jej pracach roi się od znanych nam (niestety) symboli, a z jednego ze zdjęć zamieszczonych wewnątrz albumu patrzy śliczna, lecz zawzięta buzia potencjalnej młodej działaczki i aktywistki (cale szczęście urodzonej pod nie całkiem odpowiednią szerokością geograficzną). W książce, jak zwykle cudownie przez Taschen wydanej, przeważają autoportrety. Ekstremalnie skupiona na sobie, swoich przeżyciach i cierpieniach artystka ukazuje nam całą historię bólu i niepowodzeń,które ją dotknęły. Zawsze ma na nich surową twarz, zbyt zrośnięte brwi, grubo ciosane rysy - dlaczego tak właśnie się przedstawiała? Przecież ze zdjęć patrzy na nas zupełnie inna, wręcz piękna kobieta! Nie jestem admiratorką jej twórczości, jednak i dla mnie znalazło się tu coś interesującego. To sposób, w jaki przedstawiała zwierzęta. Weźmy choćby ten obraz z okładki: obok brzydkiej, wąsatej Fridy, patrzącej surowo i z ukosa, znajduje się małpeczka o ogromnych, ciemnych, czułych oczach i puszystej czuprynce. Obejmuje malarkę mięciutką łapką...Aż się cieplej robi... Jest jeszcze jeden obraz, który zawsze bardzo mnie porusza. To "Złamana kolumna". Przedstawia młodą, piękną kobietę, o idealnym ciele, lecz ze złamana kolumną zamiast kręgosłupa. Ten obraz to jedno, wielkie cierpienie...